Hıristiyanlık‘ta 7 ölümcül günah olarak kategorize edilen ve bütün kötülüklerin ana kaynağı olarak ele alınan 7 istenç zayıflığından bahsedilir. Günah olarak nitelendirilmesinin sebebi bu davranışların Tanrı’ya, Kutsal ruh ve İsa`ya karşı işlenen suçlar olarak görülmesidir.
Bu günahların ölümcül olarak nitelendirilmesinin sebebi ise bilinçli bir şekilde yapılmasıdır ve bedeli ölümdür. Bu kavram yüzyıllar boyunca sayı değişikliği göstermiş olsada son kalıbını 7 günaha dayandırmıştır. Tabi 2008 de günah listemiz güncellendi. Sonuçta Papa ve Kilise çağa ayak uyduruyor ama liste eski günahlara yeni günahlar ekleyerek genişledi.
Peki nedir bu Yedi Ölümcül Günah;
1-Kibir: Bütün günahların kraliçesidir. Kendini beğenme, üstün görme ve büyüklenme olarak tanımlanır. Kendini orantısız büyüklükte sevmekten kaynaklanır. Verilen bütün yeteneklerinin tanrıdan geldiği unutulur ve insan kendini tanrılaştırır. Hatalarını görmez yada kabul etmez. Lucifer`e atfedilmiştir.
2-Kıskançlık: Ahlaki zafiyet olarak kabul edilen haset başkasında olanın kendinde bulunmamasından kaynaklanan üzüntüdür. İsyana sebebiyet verir, şükürden uzaklaştırır. Leviathan’a atfedilmiştir.
3-Öfke: Dine saygısızlık, kin, cinayet vb. sonuçlar doğurduğu için tanrı tarafından cezasız bırakılmaz. Başlıca sebebi fiziksel acı ve yoğun strestir. Öfke, intikam isteği uyandırır ve egoyu besler. Bafomet’e atfedilmiştir.
4-Tembellik: Hıristiyanlıkta mutsuz olmanın yasak olduğu dönemde listeye eklenmiştir. Hareketsizlik ve isteksizlik zihinsel bitkinliğe, manevi cansızlığa neden olur buda içten içe insanı üzer. Üzülmek günah sayılır; bu yüzden diğer bütün günahlardan kaçınılırken tembelliğin üstüne gidilmelidir. Tembellik tanrıya ibadeti olumsuz etkiler, nefret, umutsuzluk gibi olumsuz duygular doğurur ve aklın yasadışı işlere kaymasına neden olur. Belphegor’a atfedilmiştir.
5-Açgözlülük: Sahip olmadıklarına karşı aşırı istekli olma ve elindekiyle tatmin olmama durumudur. Bu istek insanları bütün nasihatlerden, tanrıdan ve iyilikten uzaklaştırır. Daha fazlasının insanlara daha çok mutluluk getirileceği düşünürlür. Fakat insan dünyaya nasıl geldiyse öyle de gider. Yanına maddi ve ya somut bir şey alamaz. Yapması gereken tanrıdan gelen değerlere sarılmak ve onunla kutsanmaktır. Mammon’a atfedilmiştir.
6-Şehvet: Hazza karşı gereğinden fazla düşkünlüktür. Tanrı hayat döngüsünde yeme, içme, üreme vb. duygular için gerekli isteği insanlara bahşetmiştir. Onunla yetinmek gerekir. Şehvet akli olguyu durdurur, asıl olan diğer dünyanın varlığını unutturur. Sahr’a atfedilmiştir.
7-Oburluk: Yeme ve içmenin bedene verdiği tatmin olma duygusudur ve bundan duyulan hazzın peşinden gitmektir. Bağışlanabilir bir günahtır ama dini gerekliliklerin aksatılmasına sebep olur. Aşırı şarap içmekten kaynaklı ortaya çıkmıştır. “Aşırı obur ayyaş kişi fakirleşir.” Şükür duygusunu ortadan kaldırır. Beelzebub’a atfedilmiştir. Bu günahların kategorize edilmesinin temel sebebi kadın ve erkek davranışlarının dengelenmesi ve bütün kötü günahların işlenmesinin önüne geçmekti. Konular bulunduğu zamana göre çerçevelenmiş ve sınırlandırılmıştı. Temeli dünya barışına dayanan kalıcı bir düzendi. Çağımızda çok büyük sayılmayan bu günahların önüne geçildiğinde daha yaşanılası bir dünya olacağına inanılıyor. Bir kulak vermekte yarar olabilir.
