Küçükbaş hayvan yününün uzun süre suda dövülmesiyle yapılan kaba ve kalın kumaşa aba denir. Aba yapımı oldukça meşakkatli bir iştir. Abacılar, abalarını yaptıktan sonra dinge verirler ve dinkte dövüldükten sonra tekrar alırlar. Hayvan yetiştiriciliği taşrada yaygın olmasından dolayı abacılık Balıkesir, Gaziantep, Antakya gibi yerlerde gelişme gösterir. Osmanlı döneminin ilk zamanlarında yoksul giysisi olarak bilinen abayı dervişler, ilmiye sınıfı ve medrese talebeleri giyerdi. Abanın sağlam ve suya dayanıklı olmasından dolayı sonradan askerin yağmurluk, şalvar, yelek, dizlik, tozluk, zıbın gibi giyecek eşyaları ile binek hayvanlarının teçhizatı olarak da kullanılırdı. Osmanlıların XIX. yüzyılda Amerika Birleşik Devletleri’ne yaptığı ihracatın bir kısmını aba kumaşı oluşturuyordu.
Ahilik Ansiklopedisi