Arapça, hamle ve hücumu ifade eden bir kelime. Haller sebebiyle mürid ve mutavassıtların, kendi durumunda olanlara, sözlü sataşmada bulunmaları. Bu zemmolunmuştur. Kişinin kendinden üstüne dil uzatması küstahlık, altında bulunana konuşması tamamen ma’rifetten ibarettir. Kendisi gibi olana dil uzatması ise. sû-i edebdir. Sâdıklar sükûn azlığı sebebiyle, Allah tarafından, Allah’tan gayri şeye savlet eder. Peygamber Efendimiz (s) şöyle der: “Allahım! Seninle saldırır, Seninle hücum ederim.” Savlet, tesir mânâsına da gelir. Meselâ, şu ibarede bunu görürüz. “Cüneyd”in sözlerinde bâtıl sözlerde bulunmayan bir savlet (tesir) vardır”. “Batılın savleti (tesiri) olur, devleti olmaz”. “Nice söz vardır ki savidan (saldırı) daha etkilidir”.
