Bush yönetiminin federal bütçe açıklarını kontrol alma çabaları daha büyük sorunlar yarattı. Sorun kaynaklarından biri, tasarruf ve ödünç verme konusundaki bunalımdı. Amerika Birleşik Devletleri’nin belirli yörelerinde 1980’lerin başlarında ve ortalarında ortaya çıkan sahtekarlıklar, kötü yönetimler, gevşek düzenlemeler ve ekonomik gerilemeler, tasarruf ve ödünç verme kuruluşlarında yaygın ödeme zorluklarına yol açtı. 1970’lerin sonlarında 3.100 kuruluş varken bunların sayısı 30 Haziran 1990’a gelindiğinde 2.453’e düşmüştü. 1993’te, mevduatı hükümet garantisi altındaki batık kuruluşların satılması ve kapatılması için gereken toplam harcamalar 300-500 milyar dolar arasında değişiyordu.
Başkan Bush 1990’da bütçe taslağını Kongre’ye sundu. Demokratlar, yönetimin bütçe projeksiyonlarının aşırı iyimser olduğunu ileri sürdüler ve bütçe açıklarının azaltılmasına ilişkin yasalara uyulabilmesi için vergilerin arttırılması ve savunma harcamalarında daha geniş kısıntılar yapılması gerektiğini iddia ettiler. Bütçe görüşmeleri uzamaya başladı ve Haziran ayına gelindiğinde Başkan Bush, kampanya vaadlerine karşın, kongre liderleriyle görüşerek, ulusal ekonomideki değişmeler yüzünden her genel bütçe taslağında yeni vergilerin yer almasına gereksinim olduğunu bildirdi.
Bütçe konusunda varılan anlaşmaya karşın, ekonomik gerileme, tasarruf ve ödünç verme kuruluşlarını kurtarma çalışmalarının neden olduğu kayıplar, Medicare ve Medcaid için gerekli sağlık harcamalarındaki artışlar, tüm bütçe açığı kapama önlemlerini başarısızlığa uğrattı ve 1991’de de bir önceki yılınkine yakın bir açığa yol açtı.