O’Connor İrlanda doğumlu bir Chartist liderdi. Çizelgeler, İngiliz işçi sınıflarının çıkarlarını temsil eden bir parti kurma girişimini temsil ettiler.
Korku O’Connor 1796 yılında doğdu ve erken yaşamını ailesinin İrlanda’daki mülklerinde geçirdi. Dublin Trinity Koleji’nde okudu, avukat oldu ve 1820’de Cork’ta bir amcadan bir mülk miras aldı. 1830’ların başında reform için ajitasyon sırasında İrlanda haklarının ve demokratik siyasi reformun savunucusu olarak ortaya çıktı. 1832’de İrlanda radikallerinin lideri Daniel O’Connell’in yardımıyla Cork parlamentosu üyeliğine seçildi. Daha sonra kavga ettiler ve düşman oldular. O’Connor, Whig hükümetinin İngiltere ve İrlanda’daki politikalarını açık bir şekilde eleştiriyordu. Londra’da popüler radikallerle ittifak kurdu ve 1835’te koltuğunu kaybettikten sonra İngiliz popüler radikalizminin lideri olarak bir kariyere başladı.
O’Connor, özellikle İngiltere ve İskoçya’nın sanayi bölgelerinde siyasi reform, evrensel erkek oy hakkı ve daha iyi çalışma koşulları için kampanya yürüten ülkeyi gezdi. Karizmatik ve kışkırtıcı konuşmalarıyla tanındı ve çabaları Çartçılık için zemin hazırladı. Bu esasen, 1830’ların ve 1840’ların birçok radikal şikayet dizisini bir araya getiren bir şemsiye hareketiydi (altı puanlık bir talep şartıyla adlandırıldı). O’Connor’ın 1837’de kurduğu ‘Kuzey Yıldızı’ gazetesi, bu farklı teller arasında en etkili bağlantıyı sağladı. O’Connor, hareketin daha radikal tarafı ile özdeşleşti ve 1840 yılında iftira nedeniyle hapsedildi. Aynı yıl, Chartist hareketi birleştirmek ve Ulusal Şartlar Birliği’ne (1840) yön vermek için çok az başarılı oldu.
1840’ların başlarından beri, O’Connor’ın dikkati insanların topraktan yabancılaşmaya çalıştığına inandığı şeye kaymaya başladı. Tarım arazilerini satın almak, küçük evlere ayırmak ve bunları bireylere bırakmak için bir fikir geliştirdi. Bu, ‘Ulusal Kara Şirketi’ne (1845-1851) dönüştü. Program bir felaketti ve çok geçmeden iflas etti.
1847’de O’Connor Nottingham’ın milletvekili seçildi ve ilk ve tek Grafikçi Milletvekili oldu. Nisan 1848’de Londra’nın güneyindeki Kennington Common hakkındaki son büyük Chartist gösterisine başkanlık etti. 1848’den sonra Chartizm keskin bir düşüş yaşadı. 1851’den beri O’Connor’un davranışı, muhtemelen sifilizin bir sonucu olarak giderek irrasyonel hale geldi. 1852’de deli ilan edildi ve Chiswick’te bir sığınma evine gönderildi. 30 Ağustos 1855’te öldü.