Huzistan İran’ın en eski yerleşim yeridir ve İran’da “ulusun doğduğu yer” olarak anılıyor. Merkez şehri Ahvaz nüfusu bir milyondan fazla olan sekiz şehrinden biridir. Ülkenin güney batısında, Irak sınırında ve Fars Körfezi kıyısında yer alan Huzistan ostanı İran’ı uluslararası denizlere ulaşımı sağlayan stratejik noktalardan biridir.
Huzistan ostanı temelde iki bölgeye ayırmak mümkün; ovalar ve dağlık bölgeler. Batı bölgesinde bulunan ovalık alanlarda tarım arazileri verimlidir ve Karun, Karhe ve Cerrahi nehirleri tarafından sulanır. Nehirlerin en çok bulunduğu bölge olan Huzistan da çok sayıda nehir buradan Basra Körfezine akmaktadır. Bölgenin en büyük nehirleri olan Karun, Karhe, Dez, Arvand ve Cerrahi, Zagros dağlarından çıkarak Huzistan bölgesinden Fars Körfezine akmaktadır. İran’ın 850 kilometre uzunluğunda ve üzerinde gemilerin yüzebildiği tek ve en büyük nehri olan Karun bu bölgeden Basra Körfezi’ne akıyor.
Ortadoğu’nun ilk petrol kuyusu 1908 yılında Mescit Süleyman’da kurulmuştur. Huzistan, tarihten bu yana İran’ın petrol ve doğalgaz merkezidir. Bu nedenle Huzistan aynı zamanda petrokimya sanayiinde gelişmiş bir bölgedir. Mahşeher Petrokimya Tesisleri ülkenin toplam petrokimya üretiminin % 36’sını sağlamaktadır. Abadan petrol rafinerisi ülkenin benzin üretiminde önemli bir paya sahiptir. Büyük ölçekli olarak çimento, çelik ve şeker üretimi bu ostanın diğer önemli sanayi sektörleridir. Demir ve çelik üretiminde İsfahan’dan sonra ikinci sıradadır. Bölgede ayrıca, bitkisel yağlar, hamur mayası, giyim imalatı ve selüloz endüstrisi de bulunmaktadır.
Ostanda bir serbest bölge ve bir özel ekonomik bölge vardır.
Tarımsal ürünlerde şeker kamışı en büyük payı almaktadır. İran’ın bütün şeker kamışı burada yetişmektedir. Bölgede ayrıca, buğday, yem mısırı, karpuz ve hurma yetiştirilmektedir. Hayvancılıkta manda, koyun ve keçi yetiştiriciliği yapılmaktadır. İran’ın kırmız et ve tavuk eti üretiminde bu ostan önemli bir pay almaktadır.
Huzistan ekonomisinde deniz ürünleride önemli yer tutmaktadır. Balık ve karides avcılığı ve yetiştiriciliği yaygındır.
Huzistan’da bulunan Şuşter Değirmen ve Hidrolik sistemi, Şuş Eski Şehri ve Çoğa Zenbil tapınağı UNESCO Dünya Mirası listesindedir. Diğer turistik yerler arasında Hz. Daniel Türbesi (Şuş), Apadana Sarayı, Şuş Müzesi ve Şadırvan köprüsüdür.
Huzistan, bir dizi etnik grup ve halkın yaşadığı bir yerdir. Bunların arasında Farslar, Araplar, Lurlar ve Ermeniler bulunmaktadır. Bölgede renkli ve hareketli halk müzikleri, değişik grupların kendine has zengin gelenekleri ve kültürel mirasları vardır.