Equiano, köle olarak deneyimleri onu İngiliz kaldırılma hareketine katılmaya iten Afrikalı bir yazardı.

Otobiyografisinde Olaudah Equiano, Eboe eyaletinde, şimdi güney Nijerya’da doğduğunu yazıyor. Kız kardeşiyle 11 yaşındayken nasıl kaçırıldığını, yerel köle tüccarları tarafından satıldığını ve Atlantik üzerinden Barbados’a ve ardından Virginia’ya nasıl gönderildiğini anlatıyor.

Yazılı kayıtların yokluğunda Equiano’nun erken yaşam tanımının doğru olup olmadığı kesin değildir. Şüphe, daha sonraki yaşamda, Amerika’da iki kez bir doğum yeri listelemesi gerçeğinden kaynaklanmaktadır.

İlk yıllarındaki belirsizliğin yanı sıra Equiano’nun olağanüstü otobiyografisinde tarif ettiği her şey doğrulanabilir. Virginia’da 16. yüzyıl İsveç Kralı’ndan sonra adını ‘Gustavus Vassa’ olarak değiştiren Kraliyet Donanması subayı Teğmen Michael Pascal’a satıldı. Equiano sekiz yıl boyunca okyanuslarla Pascal’ı dolaştı, bu süre zarfında vaftiz edildi ve okumayı ve yazmayı öğrendi.

Pascal daha sonra Equiano’yu Londra’daki bir gemi kaptanına sattı ve onu ünlü tüccar Robert King’e sattığı Montserrat’a götürdü. King için bir güverte, vale ve berber olarak çalışırken, Equiano yanda işlem yaparak para kazandı. Sadece üç yıl içinde kendi özgürlüğünü satın almak için yeterli para kazandı. Equiano daha sonra önümüzdeki 20 yılın çoğunu Türkiye ve Kuzey Kutbu’na yapılan geziler de dahil olmak üzere dünyayı dolaşarak geçirdi.

1786’da Londra’da köleliği ortadan kaldırma hareketine katıldı. Kaldırılması için kampanya yürüten 12 zenci bir grup olan ‘Afrika Oğulları’nın önde gelen bir üyesiydi.

1789’da otobiyografisini yayınladı, ‘Olaudah Equiano veya Afrikalı Gustavus Vassa’nın Yaşamının İlginç Anlatısı’. Son derece popüler hale gelen, köleliğin ortadan kaldırılmasına yardımcı olan ve Equiano’yu zengin bir adam haline getiren kitabı yaygın bir şekilde tanıttı. Siyah bir Afrikalı yazar tarafından yayınlanan en eski kitaplardan biridir.

1792’de Equiano bir İngiliz kadın olan Susanna Cullen ile evlendi ve iki kızları oldu. Equiano 31 Mart 1797’de öldü.

George Eliot, 19. yüzyılın önde gelen İngiliz romancılarından Mary Ann Evans’ın kalem adıydı. Romanları, en meşhurları ‘Middlemarch’, gerçekçiliği ve psikolojik içgörüsü nedeniyle kutlanıyor.

George Eliot 22 Kasım 1819’da Warwickshire kırsalında doğdu. Annesi 1836’da öldüğünde, Eliot babasının evini idare etmek için okuldan ayrıldı. 1841’de babasıyla Coventry’ye taşındı ve 1849’da ölümüne kadar onunla birlikte yaşadı. Eliot daha sonra Avrupa’ya gitti ve sonunda Londra’ya yerleşti.

1850’de Eliot, felsefi radikaller için önde gelen bir dergi olan ‘Westminster Review’a katkıda bulunmaya başladı ve daha sonra editör oldu. Şimdi 1878’de ölümüne kadar birlikte yaşadığı George Henry Lewes ile tanıştığı edebi bir çevrenin merkezindeydi. Lewes evliydi ve ilişkileri bir skandala neden oldu. Eliot arkadaşlar ve aile tarafından kapatıldı.

Lewes, Eliot’u yazmaya teşvik etti. 1856’da, doğuştan Warwickshire’daki insanlar hakkında ‘Blackwood’s Magazine’ dergisinde yayınlanan ‘Yazışma Yaşam Sahneleri’ne başladı. İlk romanı ‘Adam Bede’, 1859’da onu takip etti ve büyük bir başarıydı. Kadın yazarlar genellikle romantik romanlarla ilişkilendirildiğinde, eserlerinin bir çağda ciddiye alınmasını sağlamak için bir erkek kalem adı kullandı.

Diğer romanları arasında ‘İplikteki Değirmen’ (1860), ‘Silas Marner’ (1861), ‘Romola’ (1863), ‘Middlemarch’ (1872) ve ‘Daniel Deronda’ (1876) yer alıyor. Eliot’un romanlarının popülaritesi sosyal kabul gördü ve Lewes ve Eliot’un evi yazarlar ve entelektüeller için bir buluşma yeri haline geldi.

Lewes’in ölümünden sonra Eliot, 20 yaşında küçük bir arkadaşı olan John Cross ile evlendi. 22 Aralık 1880’de öldü ve kuzey Londra’daki Highgate Mezarlığı’na gömüldü.

Eleanor, Orta Çağ’ın en güçlü kadınlarından biriydi. Aquitaine Düşesi, kendi başına, Fransa’nın kraliçesi ve daha sonra İngiltere kraliçesi olmaya devam edecekti.

Eleanor, Akitanya’nın onuncu Dükü olan William’ın büyük kızıdır. Doğumunun kesin tarihi bilinmiyor, ancak Avrupa’nın en kültürlü mahkemelerinden birinde yetiştirildi ve mükemmel bir eğitim verdi. Daha sonra şairlerin ve yazarların önemli bir hamisi oldu.

Eleanor’un tek erkek kardeşi ve babasının 1137’de ölümü onu büyük bir mirasla bıraktı. Sadece 15 yaşındayken aniden Avrupa’nın en uygun mirasçısı haline gelmişti. Aynı yıl, kısa bir süre sonra Louis VII olarak kral olan Fransa’nın VI.Louis’in varisi Louis ile evlendi. Çiftin iki kızı vardı.

1147’de Eleanor, İkinci Haçlı Seferi’nde kocasına Konstantinopolis ve Kudüs’e seyahat etti. Haçlı Seferi başarısız oldu ve Eleanor ile kocası arasındaki ilişkiler daha da kötüleşti. Eleanor’un bir oğul üretememesi bu gerilime önemli ölçüde katkıda bulundu ve 1152’de boşandı.

İki ay sonra Eleanor, 1154’te İngiltere kralı olan Anjou Henry ile evlendi. Çiftin beş oğlu ve üç kızı vardı. Eleanor, yaklaşık yirmi yıl boyunca, İngiltere ve Fransa’daki bölgeleri arasında ileri geri seyahat ederek Henry imparatorluğunun yönetilmesinde aktif bir rol oynadı.

1173’te Eleanor’un oğullarından ikisi onu babalarına karşı bir komploya dahil etti ve sonuç olarak Henry onu hapsetti. Henry’nin 1189’daki ölümünden sonra, en büyük oğlu Richard I, annesinin serbest bırakılmasını emretti. Yaşına rağmen (şimdi 12. yüzyılda yaşlı kabul edilen altmışlı yaşlarının ortalarında) Eleanor hükümete çok yakından dahil oldu. 1190’da Richard Üçüncü Haçlı Seferi’ne katılmaya gittiğinde İngiltere’de naip olarak davrandı. Eve giderken Almanya’da esir düştükten sonra serbest bırakılması için müzakerelerde bile rol oynadı.

1199’da Richard öldü ve yerine Eleanor ve Henry’nin en küçük oğlu John geldi. Eleanor’un İngiliz işlerindeki rolü, son yıllarını geçirdiği Aquitaine’le yakından ilgilenmeye devam etmesine rağmen artık sona ermiştir. 31 Mart 1204’te öldü ve II. Henry’nin yanındaki Fontevrault’daki manastır kilisesine gömüldü.

Eisenhower, İkinci Dünya Savaşı’nda ve daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nin 34. cumhurbaşkanlığında Avrupa’nın en yüksek Müttefik komutanıydı.

‘Ike’ lakaplı Dwight David Eisenhower, 14 Ekim 1890’da Teksas, Denison’da doğdu ve Kansas’ta büyüdü.

Eisenhower, 1915’te West Point’teki ABD Askeri Akademisi’nden mezun oldu. 1920’lerde ve 1930’larda orduya hizmet etti ve 1930’ların sonunda Filipinler’e bir görev de verdi.

ABD’nin İkinci Dünya Savaşı’na girmesinden kısa bir süre sonra, Eisenhower Washington’da çalışmaya gitti ve burada Genelkurmay Başkanı General George C Marshall’ı etkiledi. Haziran 1942’de Avrupa tiyatrosunda komutan olarak atandı. Bu daha sonra Akdeniz ve Kuzey Afrika’yı kapsayacak şekilde genişletildi. Şubat 1944’te Batı Avrupa’daki Müttefik seferi kuvvetlerinin baş komutanı seçildi. Haziran 1944’te Normandiya sahilindeki başarılı Müttefik saldırısını ve Müttefiklerin batı Avrupa’nın kurtuluşunu denetledi. 7 Mayıs 1945’te Almanya’nın teslim olmasını kabul etti ve ardından Almanya’daki ABD işgal bölgesine komuta etti.

Kasım 1945’te Eisenhower, ordu genelkurmay başkanı olarak ABD’ye döndü. 1948’de Columbia Üniversitesi’nin başkanlığına getirildi, ancak Aralık 1950’de Avrupa’daki NATO kuvvetlerinin en yüksek komutanı olmak için ayrıldı.

1952’de Eisenhower’ın savaş sırasında kazandığı popülerlik Cumhuriyetçi cumhurbaşkanlığı adaylığını ve ardından cumhurbaşkanlığının kendisini kazanmasına yardımcı oldu. Göreve başlama zamanı Soğuk Savaş tarafından yönetildi. Temmuz 1953’te Kore’deki savaşı sona erdirmek için bir ateşkes ilan etti. Ayrıca ABD’nin Güney Vietnam için korunmasını garanti etti. 1956’da Eisenhower, Süveyş krizinde onları desteklemeyi reddederek İngiltere ve Fransa’yı şaşırttı.

Evde, Eisenhower sosyal güvenlik hizmetini genişletti ve tarihin en büyük inşaat projesi olan eyaletler arası otoyol sistemini başlattı. Komünist karşıtı ‘cadı avı’ için Senatör Joseph McCarthy’yi alenen kınamadığı için eleştirildi. Ancak, McCarthy’nin etkisini aşındırmak için perde arkasında çalıştı. Önemli sivil haklar mevzuatını imzaladı, ancak ırksal sorunlarla yüzleşmekten hoşlanmadığı anlaşıldı.

Eisenhower Kasım 1956’da yeniden seçildi. Görevdeki son yıllarında ABD-Sovyet ilişkilerini geliştirmeyi ve nükleer test yasağı anlaşmasını müzakere etmeyi umuyordu. Ancak Mayıs 1960’ta Sovyetler, bölgeleri üzerinde bir Amerikan U2 casus uçağı düşürdü ve bu da Eisenhower ofisten ayrılmadan önce daha iyi ilişkiler umuduyla sona erdi. Ocak 1961’de ikinci döneminin sonunda emekli oldu. 28 Mart 1969’da Washington DC’de öldü.

Gönüllü olarak feragat eden tek İngiliz egemenliği olan Edward, 1936’da Amerikan boşanmış Wallis Simpson ile evlenmek için istifa etti. Bir yıldan az bir süredir kraldı.

Edward, 23 Haziran 1894’te York Dükünün en büyük çocuğu Richmond, Surrey’de doğdu. Ailesinde her zaman birçok orta isimden biri olan David olarak biliniyordu. 1910’da Edward’ın babası George V ve Galler prensi Edward oldu. Aktif hizmeti görmesine izin verilmemesine rağmen Birinci Dünya Savaşı’nda Grenadier Muhafızlarına katıldı. 1920’ler boyunca Edward, özellikle imparatorlukta, babasını temsil eden kapsamlı yabancı turlar yaptı. Bu turlar, Edward’ın 1930’ların başlarındaki ekonomik bunalım sırasında İngiltere’deki yüksek işsizlik ve yoksunluk alanlarına yaptığı ziyaretlerle birlikte Edward’ı çok popüler hale getirdi.

Edward, 1920’lerde bir dizi evli kadınla ilişki kurdu, ancak daha sonra Amerikalı bir işadamı karısı Wallis Simpson ile tanıştı ve aşık oldu. Ocak 1936’da George V öldü ve Edward kral oldu. Ekim ayında Wallis Simpson’a kocasından boşanma izni verildi ve yeni kralın, İngiltere Kilisesi başkanı olarak Edward’ın yapması gerektiğine inanmayan danışmanlarının çoğunun tavsiyesine rağmen onunla evlenmek istediği anlaşıldı. boşanmış bir kadınla evlenmek. Bir çözüm bulma girişimleri başarısız oldu ve böylece 10 Aralık’ta Edward bir aşağılama aracı imzaladı. Ertesi gün, ulusa ve eylemlerini açıklama imparatorluğuna yayın yaptıktan sonra Avrupa’ya gitti. Edward’ın kardeşi VI. George oldu.

Haziran 1937’de Edward Wallis Simpson ile evlendi ve çifte Windsor Dükü ve Düşesi ünvanları verildi. Sonraki iki yıl boyunca çoğunlukla Fransa’da yaşıyorlardı. 1937’de Almanya’yı ziyaret ettiklerinde Adolf Hitler ile tartışmalı bir toplantı yaptılar. Savaşın başlamasından sonra Edward, Bahamalar valisi olarak atandı. Düşmanla birlikte Fransa’ya döndüklerinde savaşın sonuna kadar bu görevde kaldı.

Ömrünün geri kalan yıllarında, aile üyelerinin cenazelerine katılmak için Dük sadece İngiltere’ye kısa ziyaretler gerçekleştirdi ve dük ile ailesi arasında çok acı olmaya devam etti. Edward 28 Mayıs 1972’de Paris’te boğaz kanserinden öldü ve Windsor yakınlarında gömüldü.

Edward, 1901’den 1910’a kadar Büyük Britanya’nın kralıydı ve yaklaşık 60 yıldır Victoria’nın varisi oldu.

Edward, 9 Kasım 1841’de Victoria’nın en büyük oğlu ve prens eşi Albert’in Londra’da doğdu. Ebeveynleri yönetmeye hazır olduğundan emin olmak istediği için erken yaşlardan itibaren sıkı bir rejime maruz kaldı. Hem Oxford hem de Cambridge’e katıldı ve kısaca orduya katıldı. Bir aktrisle irtibat kurmak büyük bir skandala neden oldu ve Prens Albert oğlunu onu azarlamak için ziyaret etti. Albert iki hafta sonra öldü ve Victoria oğlunu babasının ölümünden kısmen sorumlu tuttu.

Victoria neredeyse tamamen kamusal yaşamdan çekildi ve Edward’ın devlet olaylarında onu temsil etmesine izin verildi, ancak devlet işlerine katılma şansı yoktu. Zamanını yemek, içmek, kumar oynamak, ateş etmek, yarış izlemek ve yelken açmak için harcayarak Londra toplumunun lideri oldu. 1863’te Danimarka Prensesi Alexandra ile evlendi ve beşi yetişkinliğe kadar hayatta kalan altı çocuğu oldu. Edward ayrıca aktris Lily Langtry de dahil olmak üzere bir dizi uzun vadeli metrese sahipti.

Ocak 1901’de Victoria öldü ve Edward, VII. Edward olarak tahta çıktı. Ağustos 1902’de taç giydi. Kendisini enerji ile yeni rolüne attı ve saltanatı 40 yıl önce babasının ölümünden beri oldukça kasvetli bir monarşiye dönüştü. Çoğu Avrupa telif hakkı ile ilgili olarak (‘Avrupa Amca’ olarak biliniyordu), dış politika müzakerelerinde yardımcı olabildi ve Paris’e yapılan bir devlet ziyareti sırasında iyi karşılanan adresleri İngiliz-Fransız Entente Cordiale’nin yolunu açtı Edward aynı zamanda Rusya’yı ziyaret eden ilk İngiliz hükümdarı oldu. 1902’de kendilerini bilim, sanat ya da edebiyatta ayırt edenleri ödüllendirmek için Merit Order’ı kurdu.

Hayatının son yılında Edward, Lordlar’daki Muhafazakâr çoğunluğun 1909 Liberal bütçesini geçmesini reddetmesinin getirdiği anayasal bir krize karıştı. Durum çözülmeden önce 6 Mayıs 1910’da öldü ve yerine George V. olan oğlu geldi.

Edward sadece birkaç yıl İngiltere’nin kralıydı ve 15 yaşında öldü, ancak kısa saltanatı Protestanlığın tam ölçekli tanıtımını gördü.

Edward, 12 Ekim 1537’de VIII. Henry’nin tek meşru oğlu Hampton Court Sarayı’nda doğdu. Henry’nin bir oğlu için çaresizliği, iki eşten boşanmasına neden olmuştu, ancak Edward’ın annesi, Henry’nin üçüncü eşi Jane Seymour, doğumundan birkaç gün sonra öldü. Edward, titiz bir eğitim aldı ve sağlığı asla güçlü olmasa da entelektüel olarak erken gelişmişti.

Edward, babası 1547’de öldüğünde dokuz yaşında kral oldu. Babası, bir naiplik konseyinin onun adına hükmetmesi gerektiğini ayarlamıştı, ancak Edward’ın amcası Edward Somerset Dükü Edward Seymour iktidara geldi ve kendini koruyucu olarak kurdu . Somerset ve Canterbury Başpiskoposu Thomas Cranmer, İngiltere’yi genç kral tarafından desteklenen gerçek bir Protestan devlet yapma niyetindeydi. 1549’da bir Tazminat Yasası ile birlikte bir İngilizce Dua Kitabı yayımlanmıştır.

1549 yazında Batı Ülkesindeki köylüler Dua Kitabı’na karşı protesto gösterileri için ayaklandılar. Kett’in Norfolk’taki İsyanı ekonomik ve sosyal adaletsizliklere odaklandı. Aynı zamanda Fransızlar İngiltere’ye savaş ilan etti. Norfolk isyanı Warwick Kontu John Dudley tarafından bastırıldı. Belirsizlik atmosferinde Dudley, tutuklanan ve daha sonra idam edilen Somerset’in çöküşünü getirerek başarısını sömürdü. Daha sonra Northumberland dükü Dudley hiçbir zaman koruyucunun unvanını almasa da, şimdi bu rolü üstlendi. Protestan reformu hızlandırıldı – yeni 1552 Dua Kitabı, Protestan olarak kabul edildi. Sunaklar masalara dönüştürüldü, dini imgeler yok edildi ve dini ortodoksluk yeni ve daha katı bir Tekdüzenlik Yasası tarafından uygulandı.

Kısa süre sonra Edward’ın tüberkülozdan muzdarip olduğu ve uzun sürmeyeceği belli oldu. Northumberland, dini reformlarının geri alınmaması gerektiğine karar verdi, bu yüzden Edward’ı yeni bir ardıllık sırasını onaylamaya ikna etti. Bu, Mary’nin gayri meşru olduğunu ilan etti ve tahtı, Northumberland’ın Henry VIII’in daha uzak soyundan olan kayınpederi Lady Jane Gray’e geçti. Edward 6 Temmuz 1553’te öldü. Ancak Jane, ezici halk desteğiyle Mary tahta geçene kadar sadece birkaç gün kraliçeydi.

İngiltere Kralı Nisan-Haziran 1483’te, taç giyme töreninden önce Richard III tarafından tahttan indirildi ve muhtemelen öldürüldü.

IV.Edward’ın hayatta kalan en büyük oğlu, Warwick Kontu tarafından tahttan indirildikten sonra babası Hollanda’da kısa sürgünde iken doğdu. IV.Edward tacı geri aldıktan sonra, genç Edward Haziran 1471’de Galler prensi oldu. 1473’te annesi ile Ludlow’a Galler ve Galli Yürüyüşleri’nin hükümdarı olarak gönderildi ve babasının geri kalanının çoğunda orada kaldı. saltanat.

IV. Edward’ın 1483 Nisan’ında ölümü üzerine Edward, 12 yaşında kral oldu. Amcası Richard, Gloucester Dükü, koruyucu olarak atandı. Gloucester ve Edward V’e hükmeden Woodville soyluları arasındaki çatışma, kısa süre sonra dükü Woodvilles’ı tutuklamaya ve Edward ve küçük kardeşi Richard’a sahip olmaya yönlendirdi. İki prens, Londra Kulesi’nde, daha sonra kraliyet ikametgahı ve bir hapishane idi.

Edward V’nin kısa saltanatı, parlamentonun Gloucester’in Edward IV’ün evliliğinin geçersiz olduğu ve çocuklarının gayri meşru olduğu iddiasını kabul ettiği 26 Haziran’da sona erdi. Gloucester Richard III’ü ilan etti ve kısa süre sonra iki prens Kule’den kayboldu. Ağustos 1483’te Richard’ın ajanları tarafından öldürülmüş olmaları mümkündür, ancak suçun sorumluluğu Buckingham Dükü Henry Stafford ve Richard’ın halefi Henry VII’ye atfedilmiştir. Kule’de 1674’te bulunan iskeletlerin Edward ve kardeşininkiler olduğu düşünülmektedir.

IV. Edward, İngiliz tahtında York Hanesi’ni kurmak için Lancastrians’a karşı mücadeleyi kazanan iki kez İngiltere kralıydı.

Edward 28 Nisan 1442’de York Dükü Richard Plantagenet’in oğlu Rouen’de Fransa’da doğdu. Edward’ın babası, 1455’te başlayan Gül Savaşları olarak bilinen Lancastrians’lara karşı hanedan mücadelesinde lider Yorkist’ti. Richard Plantagenet, 1460’ta Wakefield Savaşı’nda öldürüldüğünde Edward iddiasını devraldı. ‘Kingmaker’ olarak bilinen güçlü Warwick Kontu’nun desteğiyle Edward, Lancerrians’ı 1461’de Towton Savaşı’nda doruğa çıkan bir dizi savaşta yendi. Lancastrian kralı Henry VI, devrildi, Edward Edward’ı taçlandırdı IV.

Warwick yeni kralı kontrol etmeye devam edebileceğine inanıyordu. Edward için yabancı bir evlilik müzakere etmeye hevesliydi, ancak 1464’te Edward gizlice bir halk olan Elizabeth Woodville ile evlendi. Warwick, Elizabeth’in akrabalarına gösterilen iyiliklere öfkelendi ve kendisini Edward’ın kardeşi George, Clarence Dükü ile ittifak ederek krala karşı bir isyan başlattı. Warwick ve Clarence daha sonra Fransa’ya kaçtılar ve Henry VI’nın karısı Anjou’lu Margaret’e katıldılar. Margaret’in Lancastrian ordusu Eylül 1470’te İngiltere’yi işgal etti. Edward, Mart 1471’e kadar ve kardeşi Richard, Gloucester Dükü İngiltere’ye döndükten sonra Hollanda’ya kaçtı. Edward, Mayıs ayında Tewkesbury’deki Lancastrians’ları yenmeden önce Barwick’te Warwick’i yendi ve öldürdü. VI. Henry Londra Kulesi’nde öldürüldü.

Edward’ın saltanatının ikinci bölümü, 1471’den 1483’e kadar, göreceli barış ve güvenlik dönemiydi. Hükümet masraflarını ödemek için Crown Estates’ten gelen geliri kullandı ve bu nedenle seleflerinden daha az parlamento hibesine ihtiyacı vardı – parlamentoyu sadece altı kez çağırdı. Ticari anlaşmalar, dış barış ve iç düzen ticareti canlandırdı, gümrük vergilerinden ve diğer gelirlerden yararlandı. Konseyler Galler Yürüyüşleri’nde ve kuzeyde idare etmek üzere kuruldu.

Edward 9 Nisan 1483’te öldü. Küçük oğulları Edward ve Richard, amcaları Richard, Gloucester Dükü’nün koruması altında kaldılar. Richard onları emirleri nedeniyle öldürülecekleri Londra Kulesi’ne yerleştirdi. Parlamento, Richard’ın tahtını almasını istedi ve Richard III’ü taçlandırarak kabul etti.

Edward 50 yıl boyunca İngiltere’nin kralıydı. Saltanatı, Fransa’ya karşı Yüz Yıl Savaşı’nın başladığını gördü.

Edward 13 Kasım 1312’de, muhtemelen Windsor’da doğdu, ancak erken yaşamı hakkında çok az şey bilinmesine rağmen, II.Edward’ın oğlu ve Fransa’dan Isabella. Edward, babası ve sevgilisi Roger Mortimer tarafından tahttan indirildikten sonra 1327’de kral oldu. Bir yıl sonra Edward Hainault’dan Philippa ile evlendi – 13 çocuğu olacaktı. Isabella ve Roger, Mortimer’i idam edip annesini yasaklayana kadar 1330’a kadar Edward’ın adına karar verdi.

Edward’ın öncelikli odağı şimdi Fransa ile savaştı. Devam eden bölgesel anlaşmazlıklar, Edward’ın Fransa kralı unvanını devraldığı 1340 yılında yoğunlaştı ve bir yüzyıldan fazla sürecek bir savaş başladı. Temmuz 1346’da Edward, Kara Prens oğlu Edward ile birlikte Normandiya’ya indi. Ağustos ayında Crécy’deki kararlı zaferi Fransız ordusunu dağıttı. Edward daha sonra Calais’i ele geçirdi ve gelecekteki kampanyalar için bir temel oluşturdu. 1348’de Jartiyer Tarikatını yarattı.

Savaş 1355’te yeniden başladı. Ertesi yıl Kara Prens, Fransız kralı II. John’u ele geçirerek Poitiers’te önemli bir zafer kazandı. Ortaya çıkan 1360 yılında Bretigny Antlaşması, Yüz Yıl Savaşı’nın ilk aşamasının sonunu ve Fransa’daki İngiliz etkisinin yüksek noktasını işaret etti. Edward, tüm Aquitaine için Fransız tacı iddiasını reddetti. 1369’da Fransızlar yeniden savaş ilan etti. Artık yaşlı bir adam olan Edward, savaşı oğullarına bıraktı. Başarıları çok azdı ve İngilizler 1360’ta kazandıkları toprakların çoğunu kaybetti.

Kraliçesi Philippa’nın ölümünden sonra, 1369’da Edward, yolsuzluk ve kavrama olarak kabul edilen metresi Alice Perrers’in etkisi altına girdi. Fransa’daki askeri başarısızlık ve veba salgınlarına karşı 1376 tarihli ‘İyi Parlamento’ çağrıldı. Perrers ve mahkemenin diğer üyeleri ciddi şekilde eleştirildi ve ağır vergilendirme saldırılarına maruz kaldı. Krala yeni meclis üyeleri empoze edildi. Kara Prens’in Edward’ın varisi ölümü krizi kesintiye uğrattı ve kralın Edward’ın Fransa’da sık sık yokluğunda ülkeyi yöneten küçük oğlu John of Gaunt, daha sonra İyi Parlamentonun reform çabalarını tersine çevirdi.

Edward, 21 Haziran 1377’de genç torunu Richard’ı kral olarak bırakarak öldü.

Edward, sonunda hükümeti oğlu lehine devrilene kadar hükümdarları soylularla çatışmaya işaret eden bir İngiltere kralıydı.

Edward, 25 Nisan 1284’te, I. Edward’ın İngiltere’nin dördüncü oğlu olarak doğdu. 1301’de babası tarafından kendisine verilen Galler prensi unvanını alan ilk İngiliz prensdi.

Edward I Temmuz 1307’de öldü ve üç büyük kardeşi onu ölen ve Edward kral oldu. En sevdiği Piers Gaveston’u sürgünden hatırladı – Edward I, oğlu üzerindeki kötü etkisi için onu Fransa’ya sürdü. Gaveston’a daha önce telif hakkı verilen bir başlık olan Cornwall’ın kulak damlası verildi.

Krala ve favorisine muhalefet hemen başladı ve 1311’de soylular, finans ve randevuların kraliyet kontrolünü sınırlamaya çalışan ‘Yönetmelikler’ yayınladılar. Gaveston iki kez baronların talebi üzerine sürüldü, ancak kısa bir süre sonra İngiltere’ye geri döndü. 1312’de baronlar tarafından yakalandı ve idam edildi.

1314’te Edward İskoçya’yı işgal etti, ancak Bannockburn’da Bruce Robert tarafından kararlı bir şekilde yenildi. İktidar şimdi 1315 yılına kadar kendisini İngiltere’nin gerçek hükümdarı yapan Edward’ın kuzeni Lancaster Thomas’ın başkanlığındaki baronların elindeydi. Ancak Lancaster reformu başlatmak için çok az şey yaptı ve ülkenin bazı kesimleri anarşiye çöktü.

1318’de Edward ve Lancaster kısmen uzlaştı, ancak kralın iki yeni favorisi vardı, Hugh le Despenser ve oğlu. Edward, iki Despenser’ın Galler’deki hırslarını desteklediğinde, bir grup baron hem babası hem de oğlunu yasakladı ve Edward’ı geri savaşmaya çağırdı. İskoçlara yardım için başvurmuş olan Lancaster’ı Mart 1322’de Boroughbridge’de yendi, onu idam etti ve şu anda yönettiği Despenser’ları hatırladı.

Edward’ın karısı, Fransalı Isabella şimdi bir muhalefet odağı olarak ortaya çıktı. 1325’te Fransa’ya diplomatik bir göreve gönderildi ve burada Edward’ın sürgüne uğrayan rakibi Roger Mortimer’in metresi oldu. Eylül 1326’da İngiltere’yi işgal ettiler. Neredeyse hiç direniş yoktu ve Despensers yakalandı ve idam edildi. Edward, Ocak 1327’de III. Edward’ı taçlandırmış olan onun ve Isabella’nın oğlu lehine tahttan indirildi.

II. Edward, Berkeley Kalesi’nde hapsedildi ve orada öldürüldü.

Galler ve İskoçya’yı bastırmaya yönelik kampanyalarıyla en iyi tanınan İngiliz kralı Edward, İngiltere’de önemli yasal ve idari reformlardan da sorumluydu.

Edward, Haziran 1239’da Henry III’ün oğlu Westminster’de doğdu. 1254’te Castile Eleanor’uyla evlendi. Edward’ın erken yetişkinliği, babası ve asi baronları arasındaki sivil çekişme zemininde gerçekleşti. Edward, de Montfort’un öldürüldüğü Ağustos 1265’te Evesham Savaşı’nda kraliyetçi güçlerden kaçmadan ve zafere götürmeden önce isyancı lideri Simon de Montfort tarafından esir tutuldu.

1270’de Edward, Sekizinci Haçlı Seferi’ne katılmak için İngiltere’den ayrıldı. Babası 1272’de öldü ve Edward Ağustos 1274’te Londra’ya döndü. İngiliz Adaları’ndaki önceliğini uygulamaya kararlıydı. Saltanatının ilk bölümünde Galler’deki kampanyaları baskındı. 1277’de istila etti, Galli lider Llywelyn ap Gruffyd’i yendi ve yetkisini uygulamak için bir kaleler halkası kurdu. Yönetimi isyanı kışkırttığında tekrar istila etti. Gruffyd 1282’de savaşta öldürüldü ve kardeşi David idam etti ve Galler’in bağımsızlık umutlarını sona erdirdi. Galler İngiliz yasal ve idari çerçevesine getirildi ve 1301’de Edward’ın oğlu Galler prensi ilan edildi – bu güne kadar devam eden bir gelenek.

Evde Edward, Kraliyet’in haklarını ileri sürerek, adaletin eşit şekilde idare edilmesini teşvik etmesinden ve yasal sistemi kodlamaktan çeşitli yasal ve idari reformlardan sorumluydu. Askeri kampanyaları vergilendirmenin artmasını gerektirdi ve bu da parlamentonun daha düzenli toplantılarını gerektirdi – Edward’ın saltanatı sonunda, bunlar politik yaşamın yerleşik bir özelliği haline geldi. Mali kazanç arzusu Edward’ın Yahudileri İngiltere’den 1290’da sınır dışı etmesine katkıda bulundu.

1292’de Edward’dan İskoçya’da üst üste geçen bir anlaşmazlıkta hakemlik yapması istendi ve John Balliol’u kral olarak aday gösterdi. Balliol, Edward’a tam olarak bağlılığını yemin etti, ancak Edward’ın talepleri İskoçları Fransa ile ittifaka itti. Edward İskoçya’yı işgal etti ve fethetti. Muhalefet William Wallace’ın etrafında toplandı, ancak İngilizler tarafından yakalandı ve 1305’te idam edildi. 1306’da İskoç asilzade Robert Bruce isyan etti.

Edward, 7 Temmuz 1307’de öldüğünde Bruce ile savaşmaya gidiyordu.

İngiltere’nin sondan bir önceki Anglo-Sakson kralı Edward, derin dindarlığı nedeniyle ‘İtirafçı’ olarak biliniyordu.

Edward, II. Ethelred’in oğlu “Unready” ve Normandiya’dan I. Richard’ın kızı Emma’dır. Aile, Danimarka’nın 1013’i işgalinden sonra Normandiya’da sürgün edildi, ancak ertesi yıl geri döndü ve Ethelred’in eski haline getirilmesi konusunda görüştü. Ethelred’in 1016’daki ölümünden sonra Danimarkalılar yine İngiltere’nin kontrolünü ele geçirdi. Edward, üvey kardeşi Hardecanute’un Londra mahkemesine döndüğünde 1041’e kadar sürgünde yaşadı. 1042’de kral oldu.

Saltanatının çoğu huzurlu ve müreffeh idi. İskoç ve Galli çatışmalar sadece ara sıra yapıldı ve iç yönetim sağlandı. Mali ve adli sistemler etkili ve ticaret iyiydi. Bununla birlikte, Edward’ın bazı Norman arkadaşlarının mahkemesine girmesi, özellikle de her ikisi de önemli ölçüde güç sahibi olan Mercia ve Wessex’in evlerinde kızgınlık yarattı.

Edward’ın saltanatının ilk 11 yılı boyunca İngiltere’nin gerçek hükümdarı Wessex’in Earl’ü Godwine idi. Edward, Godwine’ın kızı Edith ile 1045’te evlendi, ancak bu, 1049’da iki adam arasında bir ihlali önleyemedi. İki yıl sonra, Mercia Leofric’in desteğiyle Edward, Godwine ve ailesini yasakladı. Ancak, Edward’ın sürekli kayırmacılığı soylularıyla sorunlara neden oldu ve 1052’de Godwine ve oğulları geri döndü. Büyükler onları iç savaşa girmeye hazır değildi ve kralı şart koymaya zorladılar. Godwine toprakları ona iade edildi ve Edward’ın Norman favorilerinin çoğu sürgün edildi.

Godwine 1053’te öldüğünde oğlu Harold devraldı. 1063’te Galler’e boyun eğen ve 1065’te isyancı Northumbrians’la müzakere eden Edward’dan ziyade, ölümünden kısa bir süre önce Edward, uzak bir kuzene William’ın tacını vaat etmiş olsa bile Harold’ı halefi olarak adlandırdı. , Normandiya Dükü. 4 Ocak 1066’da öldü ve Westminster’de inşa ettiği manastırın içine gömüldü.

Eden, 1955 yılında dışişleri bakanı olarak görev yapan ve 1955’te başbakan olan İngiliz Muhafazakâr bir siyasetçiydi.

Anthony Eden, 12 Haziran 1897’de Durham İlçesi’nde bir baronun oğlu olarak doğdu ve Eton ve Oxford’da tipik bir Edwardian üst sınıf eğitimi aldı. Birinci Dünya Savaşı’nda seçkin bir askeri hizmet kaydından sonra, 1923’te Warwick ve Leamington parlamentosu üyesi olarak parlamentoya girdi. 1935’te Neville’de protesto etmek için üç yıl içinde istifa etmesine rağmen 38 yaşında olağanüstü sekreter oldu. Chamberlain’nin Almanya’ya yönelik yatıştırma politikası.

Diğer önde gelen anti-appeaser Winston Churchill ile her zaman garip bir ilişkisi olsa da, ikincisinin Mayıs 1940’taki galasına yükselmesi Eden’i Dışişleri Ofisine geri getirdi. 1940 – 1945’te ve yine 1951 – 1955’te Eden, sadece Churchill’in dışişleri sekreteri değil, aynı zamanda Muhafazakar Parti lideri olarak kabul edilen ve tartışmasız halefiydi. Bununla birlikte, Churchill’in istifa etmeyi reddetmesinde kızardı ve Nisan 1955’te Churchill’i nihayet başardığında, zaten kötü sağlıktan muzdaripti.

Mısır lideri 1956’da Süveyş kanalını millileştirdikten sonra General Abdel Nasser’e karşı askeri güç kullanmak için Fransa ve İsrail ile işbirliği yaparken ciddi bir taktik hata yaptı. Amerika İngiltere’nin eylemini destekleyemediğinde Eden, aşağılayıcı gerçeklerle yüzleşti. İngiltere artık bir dünya gücü değildi ve İngiliz kuvvetlerini geri çekmek zorunda kaldı. Eden Ocak 1957’de istifa ederek ününü terk etti. Prömiyer olarak en büyük başarısızlığının, otuz yılı aşkın süredir dış politika meselesinde başarılı olduğu politika alanına gelmesi ironikti.

Winston Churchill’in yeğeni olan ikinci eşi Clarissa ile sessizce emekli oldu. 1961’de Eden Earl Avon’u kurdu. 14 Ocak 1977’de öldü.

Devereux, çekiciliği ve Elizabeth I mahkemesinde kraliyet favorisi olarak ünlü bir saray ve askerdi.

Robert Devereux, 10 Kasım 1566’da Essex’in ilk kulağı Walter Devereux ve Lettice Knollys’in oğlu olarak dünyaya geldi. Dokuz yaşındayken babası öldü ve Robert earl unvanını devraldı. Güçlü Lord Burghley’nin bir koğuşu oldu. Essex’in annesi Elizabeth I’in favorisi Leicester Kontu Robert Dudley ile evlendi.

Essex ilk olarak 1586’da Hollanda’daki İspanyollara karşı savaşarak ön plana çıktı ve kendisini kuzeni Sir Philip Sidney’in öldürüldüğü Zutphen’de ayırt etti. Dört yıl sonra Devereux Sidney’in dul eşi ile evlendi. Bu zamana kadar üvey babasını yaşlanan kraliçenin sevgisinde değiştirmişti. Essex ve Elizabeth’in fırtınalı bir ilişkisi vardı ve çok sayıda kavga vardı, ancak cazibesi ona kraliyet randevuları vermeye devam etmesini sağladı.

1589’da, Essex kraliçeye itaatsizlik etti ve İngiliz Armada’ya katıldı – başarısız bir girişim, önceki yıl İspanyol Armada’nın yenilgisinin getirdiği avantajı eve götürmek için başarısız oldu. 1591’de Fransa’daki Navarre Protestanı Henry’ye yardım etmek için gönderilen bir kuvvete komuta etti.

1596’da Essex, Cadiz’i İspanyollardan ele geçiren seferin komutanlığını paylaştığında ulusal bir kahraman oldu. Ertesi yıl, Azores dışındaki İspanyol hazine filosunu durdurma seferine başarısız oldu. 1599’da, kendi isteği üzerine, Essex İrlanda’nın efendisi yardımcısı olarak atandı ve Tyrone’un başındaki isyanı bastırmak için gönderildi. Başarısız bir kampanyadan sonra Essex, Tyrone ile yetkisiz bir ateşkes imzaladı ve daha sonra kraliçeye davranışını açıklamak için İngiltere’ye döndü. Onu ofislerinden mahrum etti ve ev hapsine aldı.

Siyasi ve mali olarak harap olan Essex, Londra halkını hükümete isyan ederek yetiştirmeye çalıştı. Bu başarısızlıkla sonuçlandı. Essex 25 Şubat 1601’de ihanetten yargılandı ve idam edildi.

Drebbel, birçok icadı ilk denizaltıyı içeren Hollandalı bir mucitti.

Cornelius Drebbel 1572’de Hollanda’nın Alkmaar şehrinde doğdu. Temel bir eğitim aldı ve başlangıçta muhtemelen onu simya ile tanıştıran bir ressam ve oymacı Hendrick Goltzius’a atandı. Drebbel, buluşlara giderek daha fazla ilgi duymaya başladı ve ünü büyüdükçe, mahkemede etrafındaki kaşifler, teologlar, ekonomistler ve simyagerleri toplamak isteyen yeni İngiltere Kralı I. James’in dikkatini çekti. Sonuç olarak 1604’te Drebbel’i İngiltere’ye davet etti.

Mahkemedeyken Drebbel bir takım icatlarını gösterdi. En çok zaman, tarih ve mevsimi anlatan ve sütunlar üzerinde bir dünyaya monte edilen sürekli hareket makinesi için ünlüdür. Buluş o kadar ünlendi ki, Kutsal Roma İmparatoru II. Rudolf, Drebbel’i 1610 ve 1619’da Prag’a davet etti. Çalkantılı emperyal politika, onu her iki olayda da tutukladı ve İngiltere’nin serbest bırakılmasını sağlayan kraliyet müdahaleleriydi.

Bu sırada Drebbel, muhtemelen yağlanmış deri ile kaplı, ortada su geçirmez bir kapak, bir dümen ve dört kürek ile, yükseltilmiş ve toplantı taraflarına sahip bir kürek teknesine dayanan denizaltını yapmaya başladı. Kürek koltuklarının altında, borularla dışarıya bağlanan büyük domuz derisi mesaneleri vardı. Boş mesaneleri bağlamak için ip kullanıldı; Dalış için ip çözüldü ve mesane dolduruldu. Mürettebatın yüzeye çıkması için su sıkarak mesaneleri düz bir şekilde ezdi.

Drebbel, her biri bir öncekinden daha büyük iki denizaltı daha inşa etmeye devam etti. Son model altı kürek vardı ve 16 yolcu taşıyabilir. Thames’deki krala ve binlerce Londralıya gösterildi ve 15 fit derinlikte üç saat boyunca batık kalabilir. Drebbel’in hava tedarikini nasıl sürdürdüğü hala bir sır olarak kalıyor.

James öldükten ve Charles I kral olduktan sonra, Drebbel Ordnance Ofisi tarafından işe alındı ​​ve başarısız bir yüzen kuyu (bomba) da dahil olmak üzere Kral için gizli silahlar yaptı. Drebbel 7 Kasım 1633’te Londra’da öldü.

Drake bir Elizabethan denizci ve denizcisiydi ve dünyayı dolaşan ilk İngilizdi.

Francis Drake, 1540 yılında Tavistock, Devon’da doğdu ve erken yaşta denize gitti. 1567’de Drake, kuzeni John Hawkins’in liderliğindeki bir filonun bir parçası olarak ilk İngiliz kölelik seferlerinden birini yaptı ve Afrikalı köleleri ‘Yeni Dünya’da çalışmaya getirdi. Seferin iki gemisi hariç hepsi bir İspanyol filosu tarafından saldırıya uğradığında kaybedildi. İspanyollar Drake için ömür boyu bir düşman haline geldi ve onlar da onu bir korsan olarak gördüler.

1570 ve 1571’de Drake, Batı Hint Adaları’na iki karlı ticaret yolculuğu yaptı. 1572’de Karayipler’deki İspanyol limanlarına karşı yağmalanan bir seferde iki gemiye komuta etti. Pasifik Okyanusu’nu gördü ve Panama’nın Isthmus’taki Nombre de Dios limanını ele geçirdi. İspanyol hazinesinin bir kargo ve parlak bir özel kişi olarak ün ile İngiltere’ye döndü. 1577’de Drake, Elizabeth I tarafından Amerikan Pasifik kıyısındaki İspanyol sömürgelerine karşı bir keşfe çıkmak üzere gizlice görevlendirildi. Beş gemiyle denize açıldı, ancak Ekim 1578’de Pasifik Okyanusu’na ulaştığında, sadece bir tanesi kaldı, Drake’in Pelikan amiral gemisi Altın Hindu olarak yeniden adlandırıldı. Pasifik’e ulaşmak için Drake, Macellan Boğazı’ndan geçen ilk İngiliz oldu.

İspanyol limanlarını yağmalayarak Güney Amerika’nın batı kıyısına gitti. Atlantik’e doğru bir yol bulmayı umarak kuzeye devam etti ve Amerika’nın batı kıyısına herhangi bir Avrupalıdan daha fazla yelken açtı. Bir pasaj bulamayan, güneye döndü ve ardından Temmuz 1579’da, Pasifik’in batısında. Seyahatleri onu Moluccas, Celebes, Java’ya götürdü ve sonra Ümit Burnu’nu dolaştı. Eylül 1580’de zengin bir baharat ve İspanyol hazinesi kargo ile ve dünyayı dolaşan ilk İngiliz olma ayrıcalığıyla İngiltere’ye geri döndü. Yedi ay sonra, Elizabeth onu Altın Hind’da İspanya kralı için rahatsız etti.

1585 yılında Drake, Batı Hint Adaları’na ve Florida kıyılarına gitti ve burada İspanyol şehirlerini yağmaladı ve yağmaladı. Dönüş yolculuğunda, Yeni Dünya’daki ilk İngiliz kolonisi olan Carolinas sahilindeki Roanoke Adası’nın başarısız kolonistlerini aldı. 1587’de İspanya ile savaş yakındı ve Drake Cadiz limanına girdi ve İspanyolların İngilizlere karşı topladığı 30 gemiyi yok etti. 1588’de donanmada Armada’yı yenen bir yardımcı amiraldi. Drake’in John Hawkins ile yaptığı son keşif, Batı Hint Adaları’na yapıldı. İspanyollar bu sefer onun için hazırlandı ve girişim bir felaketti. Drake, 28 Ocak 1596’da Portobelo, Panama kıyılarında dizanteri nedeniyle öldü. Hawkins aynı zamanda öldü ve cesetleri denize gömüldü.

Dönitz bir Alman deniz subayı ve Almanya’nın 2. Dünya Savaşı U-tekne filosunun yaratıcısıydı. Ayrıca kısa bir süre sonra savaşın son aylarında Adolf Hitler’i Alman devlet başkanı olarak yerine getirdi.

Karl Dönitz, 16 Eylül 1891’de Berlin yakınlarında doğdu ve 1911’de İmparatorluk Alman Donanması’na girdi. Birinci Dünya Savaşı’nda denizaltı subayı olarak görev yapan Adolf Hitler, Dönitz’e yeni bir U tekne filosu oluşturmak için seçildi. Filonun komutanlığına atandı ve İkinci Dünya Savaşı’nın ilk yıllarında, U-botları İngiltere’nin hayatta kalması için ciddi bir tehdit haline getirdi. Onun rehberliği altında, 1941’in başlarında U-tekne komutanları uzun kuyruklarda devriye gezen U-bot gruplarıyla ‘wolfpack’ formasyonunda çalışıyordu. Paketlerden biri bir Müttefik gemi konvoyunu gördüğüne işaret ettiğinde, diğerleri konvoyu sayıların ağırlığına boğmak için katılacaktı.

Ocak 1943’te Dönitz, Amiral Erich Raeder’in yerini Alman donanmasının komutanı olarak değiştirdi. Burada sadakati ve yeteneği Hitler’in güvenini kazandı. 20 Nisan 1945’te Nazi rejiminin çöküşüyle ​​karşı karşıya kalan Hitler, ona kuzey askeri ve sivil komutanlığı Dönitz’i atadı. Sonunda Hitler, Dönitz’i Reich’in başkanı, savaş bakanı ve silahlı kuvvetlerin yüksek komutanı olarak seçti. Hitler’in 30 Nisan’da intiharından sonra Dönitz teslim olmak için görüşmeler başlattı. Sovyetlerin Batı Müttefiklerinden daha az affedici fatihleri ​​kanıtlayacağına inanarak, Alman sivilleri kurtarmak ve Sovyetleri mümkün olduğunca geri çekmek istiyordu. İngilizlere ve Amerikalılara ayrı bir teslimiyetin Reich’ın doğudaki Sovyetlerden bir şey kurtarmasına izin verebileceğini umuyordu. Ancak Batı Müttefikleri, Stalin’in paranoyasını kışkırtmaktan korkuyorlardı, Almanya’nın aynı anda tüm Müttefiklere teslim olmasını talep etti.

7 Mayıs 1945 sabahının erken saatlerinde, Dönitz’in emriyle bir Alman heyeti, General Eisenhower’in Rheims’daki genel merkezine gitti ve teslim belgelerini imzaladı. Teslim sırasında, 1.800.000 Alman askeri – doğu ordusunun% 55’i – İngiliz-ABD kontrol alanına transfer edildi.

1946’da Dönitz, Nürnberg’deki Uluslararası Askeri Mahkeme tarafından on yıl hapse mahk wasm edildi. 1956’da hapishaneden serbest bırakıldı ve devlet emekli maaşı ile emekli oldu. 24 Aralık 1980’de öldü.

Djoser, Mısır’daki Eski Krallık Üçüncü Hanedanlığının en iyi bilinen firavunu ve muhtemelen kurucusuydu. Dünyanın ilk bilinen anıtsal taş binasından Sakkara’daki Step Piramidi’nden sorumluydu.

Djoser hakkında çok az şey biliniyor, ancak Adım Piramidi gibi devasa ve yenilikçi bir yapı inşa edebilmesi gerçeği, Mısır’ın hükümdarlığı boyunca başarılı bir ekonomi ile siyasi olarak istikrarlı olduğunu gösteriyor. Piramidin mimarı, tarihte adıyla bilinen ilk mimar olan Djoser’in bir rahip ve danışmanı Imhotep’ti.

İngiliz devlet adamı ve romancı Disraeli Muhafazakar Parti’ye popüler demokrasi ve emperyalizm politikalarını sundu.

İtalyan Yahudi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen 1817’de Disraeli’nin babası çocuklarını Hıristiyan olarak vaftiz etti. Yahudilerin 1858 yılına kadar parlamentodan çıkarılmasıyla, Disraeli’nin aksi takdirde reddedilecek bir kariyere devam etmesini sağladı.

İlk iş girişimleri başarısızlıkla sonuçlandı ve onu büyük ölçüde borçlandı. Bir arıza geçirdi ve dört yıl boyunca siyasi bir kariyer yapmaya karar verene kadar çok az şey yaptı. Dört denemeden sonra, 1837’de Maidstone için Tory adayı seçildi.

Kısa süre sonra kendini zorlayıcı bir konuşmacı olarak buldu ve kariyeri başladı. Ancak Muhafazakâr lider Sir Robert Peel’in 1841’de kabine pozisyonu alamaması, Peel’in yabancı tahıl üzerindeki koruyucu görevler olan Mısır Yasalarını yürürlükten kaldırma kararına sert bir şekilde karşı çıkmasına neden oldu. Yasalar kabul edilse de, Peel ertesi yıl istifa etti.

1852’de Disraeli, Lord Derby’nin azınlık hükümetindeki fahişenin şansölyesi oldu. Bu tür üç hükümette Derby başkanlığı yaptı ve 1865’te mevcut seçmenleri ikiye katlayan bir yasa tasarısıyla parlamentoda reform yaptı.

Derby 1868’de emekli olduğunda, Disraeli yeni başbakan olarak ‘yağlı bir direğin tepesine tırmandı’. Her biri kendi tutarlı politikalarına sahip iki partinin ortaya çıkışına doğru bir kayma gerçekleştirdi. Kutuplaşma, Disraeli ve Liberal lider William Ewart Gladstone’un karşılıklı nefretiyle vurgulandı.

1874’te Muhafazakarlar büyük bir seçim zaferi kazandılar ve Disraeli bir kez daha 70 yaşında başbakan oldu. Yurtiçinde sosyal reformlar üzerinde yoğunlaştı. Halk sağlığı yasasını kodladı ve işçi sömürüsünü önlemek ve sendikaları tanımak için yasalar çıkardı. Yurtdışında, Süveyş Kanalı’ndaki hisselerin satın alınması büyük bir başarıydı.

Charles Dickens, klasik İngiliz edebiyatına yaptığı büyük katkılardan dolayı çok seviliyor. Özünde Viktorya dönemi yazarıydı. Destansı hikayeleri, canlı karakterleri ve çağdaş yaşamın kapsamlı tasviri unutulmaz.

Kendi hikayesi zenginliklerin paçavralarından biridir. 7 Şubat 1812’de Portsmouth’da John ve Elizabeth Dickens’da doğdu. Dokuz yaşında okula gönderilme şansı kısa sürdü, çünkü babası ‘David Copperfield’da Bay Micawber’in karakterine ilham veren, kötü borç nedeniyle hapsedildi. Charles dışında bütün aile, patriği ile birlikte Marshalsea’ya gönderildi. Charles, Warren’ın kararma fabrikasında çalışmaya gönderildi ve yalnızlık ve umutsuzluğun yanı sıra korkunç koşullara dayandı. Üç yıl sonra okula geri döndü, ancak deneyim asla unutulmadı ve tanınmış iki romanı ‘David Copperfield’ ve ‘Büyük Beklentiler’ de kurgulandı.

Diğerleri gibi edebiyat kariyerine gazeteci olarak başladı. Babası muhabir oldu ve Charles ‘Parlamentonun Aynası’ ve ‘Gerçek Güneş’ dergileriyle başladı. Sonra 1833’te The Morning Chronicle’ın meclis gazetecisi oldu. Basında yeni temaslarla ‘Boz’ takma adıyla bir dizi eskiz yayınladı. Nisan 1836’da George Hogarth’ın kızı olan ve ‘Eskizler Boz’u’ düzenleyen Catherine Hogarth ile evlendi. Aynı ay içinde, son derece başarılı ‘Pickwick Belgeleri’nin yayınlanması geldi ve bu noktadan sonra Dickens’ı geri aramak yoktu.

Büyük bir roman listesinin yanı sıra, ‘Hanehalkı Sözleri’ ve ‘Tüm Yıl Boyunca’ da dahil olmak üzere haftalık süreli yayınlar düzenleyen otobiyografi yayınladı, seyahat kitapları yazdı ve hayır kurumları yönetti. Aynı zamanda bir tiyatro tutkunuydu, 1851’de Kraliçe Victoria’dan önce oyunlar yazdı ve sahne aldı. Enerjisi tükenmezdi ve yurtdışında çok zaman geçirdi – örneğin ABD’de köleliğe karşı ders vermek ve arkadaşı Augustus Egg ve Wilkie Collins, Dickens’ın son bitmemiş romanı “Edwin Drood’un Gizemi” ni esinleyen yazar.

On çocuğunun doğumundan sonra 1858’de karısından ayrıldı, ancak metresi aktris Ellen Ternan ile ilişkilerini sürdürdü. 1870 yılında felç geçirerek öldü. Westminster Manastırı’na gömüldü.

De Valera, İrlanda Özgür Devletini kuran antlaşmaya karşı çıktı ancak yeni devleti yönetmeye ve şekillendirmeye devam etti.

Edward George de Valera 14 Ekim 1882’de New York’ta İspanyol bir baba ve İrlandalı bir anne olarak dünyaya geldi. İki yaşında İrlanda’ya taşındı ve Limerick’deki akrabalar tarafından büyütüldü. Matematik öğretmeni ve İrlanda dil hareketinin hevesli bir destekçisi oldu.

De Valera, İrlanda cumhuriyetini ilan eden 1916 Paskalya Yükselişi’nde liderdi. Tutuklandı, Amerikan doğumu nedeniyle ölüm cezasından kurtuldu ve bunun yerine hapis cezası aldı. Serbest bırakılması üzerine 1918 genel seçimlerinde Sinn Fein Partisi adayı olarak kaldı. Sinn Fein, Ulster dışındaki koltukların çoğunu kazandı, ancak İrlanda’yı yönetmek için bağımsız bir parlamento (Dail Eireann) kurmak yerine Westminster’de yer almayı reddetti. De Valera, Dail başkanlığına seçildi.

Sinn Fein’in silahlı kanadı olan İrlanda Cumhuriyet Ordusu, Taç güçlerine karşı gerilla savaşı başlattı. İki yıl süren şiddetin ardından bir ateşkes kabul edildi ve İngilizlerle bir Sinn Fein heyeti tarafından müzakere edilen bir anlaşma imzalandı. Sinn Fein müzakere partisine önderlik eden Michael Collins sonucu ‘özgürlük elde etme özgürlüğü’ olarak nitelendirdi. Ancak de Valera, İrlanda’nın bölünmesini içeren ve bağımsız bir cumhuriyet oluşturmadığı için anlaşmaya karşı çıktı. Anlaşma Dail’de dar bir farkla geçti ve de Valera başkanlıktan istifa etti. Antlaşma karşıtı tarafı, yeni Özgür Devlet hükümetine karşı sert bir iç savaşta yönetti. Collins’i öldürmesine rağmen, düzensizlikler yenildi.

De Valera kendisini yeni tazminat ile uzlaştırdı ve partisi Fianna Fail’i 1927’de Dail’e götürdü. Fianna Fail, 1932’de seçimleri kazandı. 1937’de Özgür Devleti ilan etmeyi bırakmasına rağmen, İrlanda için daha fazla özerklik iddia eden yeni bir anayasa yazdı. cumhuriyet. Bu, 1948’de muhalefet ettiği bir dönemde oldu. Daha sonra üç kez başbakan (taoiseach) ve daha sonra 1973’e kadar tuttuğu cumhurbaşkanı olarak seçildi. De Valera’nın yönetimi altında İrlandalıların kültürel kimliği Cumhuriyet Roma Katolik ve Galyalı olarak öne sürülmüştür. Tam bağımsızlık sağlandı, ancak çoğunluk Protestan ve İngiliz Kuzey İrlanda ile kalıcı bir konaklama sonuçlandı.

De Valera 29 Ağustos 1975’te öldü.

İtalyan doğumlu Fransız kraliçesi, naip ve Fransa’nın üç kralının annesi. 16. yüzyılda Fransa’da, özellikle Din Savaşları’nda güçlü bir etkiydi.

Caterina Maria Romola di Lorenzo de Medici 13 Nisan 1519’da Floransa’da doğdu. Babası Urbino Dükü ve Floransa hükümdarı Lorenzo de Medici’ydi ve annesi Fransa Kralı Francis I’in kuzeni Madeleine de la Tour d’Auvergne’ydi. .

Catherine’in annesi iki haftalıkken ve babası kısa süre sonra öldü. 1533’te, 14 yaşında Catherine’in amcası Papa VII. Clement, evliliğini Fransa kralının ikinci oğlu Orléans Dükü ile düzenledi.

Evlendikten bir yıl sonra, Dük Diane de Poitiers ile uzun bir ilişki başlattı. Diane, önümüzdeki 25 yıl boyunca hayatında baskın bir güç olarak kaldı ve Catherine’i terk etti. Evlendikten on yıl sonra Catherine ilk çocuklarını doğurmadı. Bu kraliçenin pozisyonunu büyük ölçüde iyileştirdi ve çiftin sonunda hayatta kalan yedi çocuğu vardı.

1536’da Orléans Dükü tahtın varisi oldu. On bir yıl sonra Fransa 2. Henry taç giydi. Ne yazık ki, Henry 1559’da bir mızrak dövüşünde öldüğünde, Catherine’i siyasi sahneye iten kısa bir saltanattı. En büyük oğulları Francis ilan edildi, ancak bir yıldan az bir süre sonra öldü. Sonra 1560’da ikinci oğulları Charles, sadece on yaşındayken taç giydi. Catherine genç kral için naip olarak davrandı ve sonuç olarak Charles’a saltanatı boyunca egemen oldu.

İlk önce Huguenots’a (Fransız Protestanlar) yönelik uzlaştırıcı bir politika benimsedi, ancak 1562’de Fransa’da, Fransız Din Savaşları olarak bilinen çatışma serisinin başlangıcını işaret eden iç savaş başladı.

1572’de uzlaşmayı sağlamak için Catherine kızı Marguerite’nin evliliğini Navarre Kralı Protestan Henry’ye ayarladı. Paris’teki düğün kutlamaları sırasında, Huguenot lideri Coligny, düğün için toplanan yüzlerce Protestan gibi öldürüldü. Bu, Catherine’in muhtemelen dahil olduğu St Bartholomew Günü Katliamı olarak bilinir.

Charles IX 1574’te öldü ve Catherine’in en sevdiği oğlu Henry, III. Henry’nin yerine geçti. Hükümette merkezi bir rol oynamaya devam etti ve devam eden iç savaşta muhalif tarafları uzlaştırmak için daha fazla çaba sarf etmedi.

Catherine 5 Ocak 1589’da öldü ve kocasının yanına Paris’teki St Denis kilisesine gömüldü.

De Lesseps, Süveyş Kanalı’nın inşasından sorumlu bir Fransız diplomat ve idareciydi.

Ferdinand de Lesseps, 19 Kasım 1805’te Fransız kariyer diplomatları ailesinde doğdu. Aynı mesleğe girdi ve erken kariyeri boyunca Tunus ve Mısır’a gönderildi. Mısır’da başkan yardımcısı Said Paşa ile arkadaş oldu. De Lesseps, Akdeniz ve Ortadoğu kültürleri ve Batı Avrupa ticaretinin büyümesiyle büyüledi. İspanya ve İtalya’ya gönderildikten sonra 1849’da Fransız hükümeti ile anlaşmazlıktan sonra emekli oldu. 1854’te arkadaşı Said Paşa, Mısır’ın yeni yardımcısı oldu. De Lesseps hemen Mısır’a döndü, burada sıcak bir karşılama ve kısa bir süre sonra Süveyş Kanalı üzerinde çalışmaya başlama izni verildi. De Lesseps, Napolyon’un doğuya yelken açmak isteyen büyük gemilerin doğrudan Akdeniz’den Kızıldeniz’e gitmesini ve böylece Afrika çevresindeki uzun deniz yolculuğunu kesmesini sağlayacak bir kanal için terk edilmiş planlarını okuyarak ilham almıştı.

De Lesseps’in planı uluslararası bir mühendis komisyonu tarafından desteklendi, ancak de Lesseps’in Londra’ya bir dizi seyahat yapmasına rağmen İngiliz hükümetinin desteğini kazanamadı. Az kaldı ve sonunda Fransız imparatoru Napolyon III ve diğerlerinden finansal destek aldı. De Lesseps bir mühendis değildi – başarısı gerekli siyasi ve finansal desteği organize etmek ve bu kadar büyük bir proje için gerekli teknik desteği sağlamaktı. İnşaat Nisan 1859’da başladı ve Süveyş Kanalı Kasım 1869’da açıldı. Kanalın başarılı olduğu görüldüğünde İngiliz tutumları değişti ve de Lesseps, daha sonra İngiltere’ye yaptığı ziyarette büyük bir ünlü olarak kabul edildi. 1875’te Mısır hükümeti kanaldaki hisselerini sattı ve İngiltere başbakanı Benjamin Disraeli Kanal Şirketi’nin etkin kontrolünü satın aldı.

74. yılında de Lesseps, Panama’da yeni bir kanal planlamaya başladı. 1879’da, Paris’te Panama Kanalı’na giden yolu seçen ve de Lesseps’i teşebbüsün lideri olarak atayan uluslararası bir kongre düzenlendi. Çalışmalar 1881’de başladı, ancak kanalın inşa edilmesi Süveyş Kanalı’ndan çok daha karmaşıktı. Sekiz yıl sonra, çok az ilerleme kaydedildi gibi görünüyordu (sonunda 1914’te bitti). Bir Fransız mahkemesi de Lesseps ve oğlu Charles’ı kötü yönetimden suçlu buldu. Her ikisi de ağır para cezasına çarptırıldı ve hapis cezasına çarptırıldı. Olayda, de Lesseps hapse girmedi, ancak oğlu yaşlı babasının yanlış kararlarını bir yıl hapisle ödedi. De Lesseps 7 Aralık 1894’te öldü.

Davy, elektro-kimyadaki deneyleri ve bir madenci güvenlik lambası icadı ile tanınan bir İngiliz kimyacıydı.

Humphry Davy, 17 Aralık 1778’de Cornwall’daki Penzance’de doğdu. Bir cerraha çırak ve 19 yaşında Bristol’e bilim okumak için gitti. Orada gazları araştırdı. Nitro oksit (gülme gazı) hazırladı ve soludu ve 1800’de ‘Araştırmalar, Kimyasal ve Felsefi’ çalışmalarının sonuçlarını yayınladı. Bu ün kazandı ve ertesi yıl Kraliyet Enstitüsü’nde kimya yardımcı öğretim görevlisi olarak işe alındı. Orada büyük bir başarı elde etti, dersleri yakında modaya uygun Londra toplumu için bir çekiliş haline geldi. 1803’te Kraliyet Cemiyeti üyesi oldu ve 1805’te Copley Madalyası aldı.

1800’de İtalyan bilim adamı Alessandro Volta ilk pili tanıttı. Davy bunu şimdi elektroliz denilen şey için kullandı ve bir dizi maddeyi ilk kez izole edebildi – 1807’de potasyum ve sodyum ve ertesi yıl kalsiyum, stronsiyum, baryum ve magnezyum. Ayrıca, elektrokimyanın yeni alanını icat ederek bu ayrımlarda yer alan kuvvetleri inceledi.

Davy şimdi İngiltere’nin önde gelen bilim adamlarından biri olarak kabul edildi ve 1812’de şövalye edildi. 1813’te Davy iki yıllık Avrupa gezisine çıktı. İngiltere ve Fransa savaş halindeyken Paris’i ziyaret etti ve Napolyon tarafından kendisine verilen bir madalya topladı ve ilk kez iyot elementini belirledi.

1815 yılında, bazı Newcastle madencilerinden, metan gazından kaynaklanan tehlikeleri anlatan bir mektup aldı. Gaz genellikle mayınları doldurdu ve işlerini aydınlatmak için kasklarındaki mumlarla kıvılcım çıkarabilirdi. Ortaya çıkan yangınlar ve patlamalar birçok ölüme neden oldu. Davy alevi gazdan ayırdı ve daha sonra ‘Davy’ lambası yaygın olarak kullanıldı. Aynı yıl demiryolu mühendisi George Stephenson da bir güvenlik lambası icat etti.

Davy 1818’de baronet haline getirildi ve 1820-1827 yılları arasında Kraliyet Cemiyeti başkanıydı. 29 Mayıs 1829’da İsviçre’de öldü. Asistanı Michael Faraday, Davy’den bile daha prestijli bir itibar yaratmaya devam etti.

Davison, Epsom Derby’deki kralın atının önüne atıldıktan sonra ölen militan bir sığınaktı.

Emily Wilding Davison, 11 Ekim 1872’de Londra’nın güneydoğusunda Blackheath’te doğdu. Royal Holloway College’da ve Oxford Üniversitesi’nde eğitim gördü, ancak kadınların o sırada derece almasına izin verilmedi.

1906’da Emmeline Pankhurst tarafından kurulan Kadın Sosyal ve Siyasi Birliği’ne (WSPU) katıldı. Üç yıl sonra öğretmenlik görevinden vazgeçti ve oy hakkı hareketi için tam zamanlı çalışmaya gitti. Halkın rahatsız olmasına yol açan posta kutularını yakmaya kadar değişen eylemlerden sık sık tutuklandı ve birkaç kısa hapis yattı.

1909’da, şansölye David Lloyd George’un taşınmasına taş attıktan sonra Manchester’daki Strangeways Hapishanesinde bir ay ağır çalışmaya mahk wasm edildi. Kendini aç bırakmaya çalıştı ve zorla beslemeye direndi. Davison’un hücresinde kendini bloke etmesiyle öfkeli bir gardiyan, odaya bir hortum soktu ve neredeyse suyla doldurdu. Ancak sonunda kapı kırıldı ve serbest bırakıldı. Daha sonra Strangeways gardiyanlarına dava açtı ve 40 şilin verildi.

1911’de Davison giderek militanlaşmaya başlamıştı. 4 Haziran 1913’te Epsom Derbisinde yer alırken kralın atı önünde koştu. Amacı belirsizdi, ama 8 Haziran’da yaralanmaları nedeniyle çiğnendi ve öldü.

Aziz David, azizleri günü 1 Mart’ta her yıl kutlanan Galler azizidir.

St David (veya Galce’deki ‘Dewi Sant’), günümüzün St Davids şehrinin yakınında, Galler’in güney batı kıyısında doğdu. Ailesi aristokrattı. Bir manastırda eğitim gördü ve Mesih oldu ve Galler’den geçerek Güney Batı İngiltere ve Bretanya’ya Hıristiyanlığı yaymak için gitti. Ayrıca Roma ve Kudüs’ü de ziyaret etmesi gerekiyordu.

Davud bugün Aziz Davud’un bulunduğu bir manastır kurdu. MS 589’da öldü ve kendi manastırının topraklarına gömüldü. 12. yüzyıldan beri Galler’in koruyucu azizidir.

David, dini ve idari reform yoluyla ülkesinin gelişimine büyük katkıda bulunan 12. yüzyıl İskoçya kralıydı.

David 1080 civarında doğdu, Malcolm III’ün en küçük oğlu ve karısı Margaret (daha sonra kanonlaştı). Çocukluğunu, kız kardeşinin 1100’de İngiltere’nin kralı olan kardeşi Henry ile evlendiği İngiliz mahkemesinde geçirdi. 1113 civarında David, Huntingdon’ın kulağının kızı Matilda ile evlendi – bu evlilikten büyük mülkler aldı. İngiltere’de.

1123’te David, kardeşi Alexander’ı İskoçya kralı olarak aldı. Çok dindardı, dini bir canlanmayı denetledi ve birçok manastır ve manastırın inşasını organize etti. Aynı zamanda pratik idari iyileştirmeler yaptı, kasaba tüzükleri verdi ve ilk standart sikkeyi tanıttı.

İngiltere’den I. Henry, 1135’te öldü ve yerine David’in yeğeni kızı Matilda geldi. Matilda ve tahtına meydan okuyan kuzeni Stephen arasında bir iç savaş başladı. David, görünüşte yeğenini desteklemek için değil, aynı zamanda krallığını genişletmek için İngiltere’yi işgal etti. 1138’de Standart Muharebesi’nde yenildi, ancak kampanyasına devam etti ve Kuzey İngiltere’nin büyük bir bölümünde bir İskoç tutuşunu sağlamayı başardı. Ayrıca oğlu Henry, Northumberland’ın başlangıcı olarak kabul etti. Bununla birlikte, oğlu 1152’de öldü ve David 24 Mayıs 1153’te öldü ve tahtın 12 yaşındaki torunu Malcolm IV’e geçmesine izin verdi.

Da Vinci, İtalyan Rönesansının büyük yaratıcı zihinlerinden biriydi, bir sanatçı ve heykeltıraş olarak çok etkili, aynı zamanda mühendis, bilim adamı ve mucit olarak son derece yetenekli.

Leonardo da Vinci, 15 Nisan 1452’de yerel bir avukatın gayri meşru oğlu Toskana kasabası Vinci’nin yakınında doğdu. Floransa’daki heykeltıraş ve ressam Andrea del Verrocchio’ya atandı ve 1478’de bağımsız bir usta oldu. 1483’te iktidardaki Sforza ailesinde mühendis, heykeltıraş, ressam ve mimar olarak çalışmak için Milano’ya taşındı. 1495’ten 1497’ye kadar, Santa Maria delle Grazie, Milano Manastırı’nın yemekhanesinde ‘Son Akşam Yemeği’ duvar resmi yaptı.

Da Vinci, şehir 1499’da Fransızlar tarafından işgal edilinceye ve Sforza ailesi kaçmak zorunda kalana kadar Milano’daydı. Floransa’ya dönmeden önce Venedik’i ziyaret etmiş olabilir. Floransa’da geçirdiği süre boyunca birkaç portre çizdi, ancak hayatta kalan tek ünlü ‘Mona Lisa’ (1503-1506).

1506’da da Vinci 1513’e kadar orada kalan Milano’ya döndü. Bunu Roma’da üç yıl izledi. 1517’de Fransız kralı I.Francis’in daveti üzerine Leonardo, 2 Mayıs 1519’da öldüğü Fransa’daki Amboise yakınlarındaki Cloux Château’ya taşındı.

Da Vinci’nin hayatta kalan resimlerinin şöhreti, öncelikle bir sanatçı olarak kabul edildiği anlamına geliyordu, ancak defterlerindeki binlerce sayfa, en eklektik ve parlak fikirleri ortaya koyuyor. Jeoloji, anatomi (insan formunu daha doğru bir şekilde boyamak için çalıştığı), uçuş, yerçekimi ve optik, genellikle tek bir sayfada konudan konuya ve sol el aynası senaryosunda yazma gibi konular üzerine yazdı ve çizdi. . Bisikletlerini, uçaklarını, helikopterlerini ve paraşütlerini zamanlarından yaklaşık 500 yıl önce ‘icat etti’.

Bütün bu çalışmalar anlaşılır bir biçimde yayınlansaydı, da Vinci’nin öncü bir bilim adamı olarak yeri tartışmasız olurdu. Yine de onun gerçek dehası bir bilim adamı ya da sanatçı olarak değil, ikisinin bir kombinasyonu idi: bir ‘sanatçı-mühendis’. Onun resmi bilimseldi, insan vücudunun işleyişini ve ışık ve gölge fiziğini derinden anlamaya dayanıyordu. Bilimi sanatla ifade edildi ve çizimleri ve şemaları ne demek istediğini ve dünyayı nasıl çalıştığını nasıl anladığını gösteriyor.

Da Gama, Portekizli bir kaşif ve navigatördü ve doğrudan Avrupa’dan Hindistan’a giden ilk kişiydi.

Vasco da Gama yaklaşık 1460 yılında asil bir ailede doğdu. Erken yaşamıyla ilgili çok az şey biliniyor. 1497’de, amacı Doğu’ya bir deniz yolu bulmak olan Portekiz hükümeti tarafından donatılmış bir sefere komuta etmek için atandı.

Temmuz 1497’de yola çıkan da Gama’nın seferi, Afrika sahilinin güneyine doğru yelken açarak Atlantik’e doğru uzanıp güney Afrika sahilinden gelmek için bir yayda sallanarak hakim rüzgarlardan yararlandı. Bu, hala yelkenli gemiler tarafından takip edilen bir rota oluşturdu. Keşif daha sonra İyi Burnu’nu yuvarladı ve doğu Afrika kıyılarına yelken açtıktan sonra, Mayıs 1498’de Calicut’ta (şu anda Kozhikode) Hint sahillerine ulaşmalarına yardımcı olan bir Arap gezgini aldı. Bu yolculuk tüm su yolunu başlattı Avrupa’dan Asya’ya.

Da Gama Portekiz’e döndü. Kral hemen Calicut’ta bir ticaret postasını güvence altına almak için başka bir sefer gönderdi. Ticaret karakolundaki herkesin katledildiğini duyduktan sonra da Gama, 1502’de yolda karşılaştığı Arap Müslüman gemilerine saldırarak tekrar Hindistan’a gitti. Calicut yöneticisini barış yapmaya zorladı ve Doğu Afrika sahili boyunca dönüş yolculuğunda, şimdi Mozambik’te Portekiz ticaret yerleri kurdu.

Portekiz’e geri döndüğünde, da Gama’ya daha fazla ayrıcalık ve gelir verildi ve krala Hint meseleleri hakkında tavsiyelerde bulunuldu. Evde 20 yıl sonra, 1524 yılında, Hindistan’da Portekizli viceroy olarak aday gösterildi ve Portekizli yetkililer arasındaki yolsuzluğun üstesinden gelmek için yollandı. Cochin’e geldiğinde hastalandı ve 24 Aralık 1524’te öldü. 1539’da cesedi defin için Portekiz’e geri götürüldü.