Bir mümin ne kadar sıkıntı çekerse çeksin ölümü temenni etme-melidir. Çünkü sıkıntılar da ilahî imtihanın bir gereği olup sabreden insanlar büyük ecir kazanır. Hz. Peygamber (s.a.s.) bir hadisinde şöyle buyurmuştur: “Sizden hiçbiriniz başına gelen bir sıkıntıdan ötürü ölümü asla temenni etmesin. Şayet ölümü istercesine olağanüstü bir darlık için–de kalırsa, o zaman şöyle desin: ‘Allah’ım! Benim için yaşamak hayırlı olduğu müddetçe beni yaşat, benim için ölüm hayırlı olduğu vakit de beni öldür.”

Berzah, sözlükte “iki şey arasındaki engel, perde ve ayırıcı sınır” de-mektir. Dinî ıstılahtaki karşılığı ise, “ölümden sonra başlayan ve mah-şerdeki dirilişe kadar devam edecek olan kabir hayatı”dır. “Onların ön–lerinde ise, yeniden dirilecekleri güne kadar (süren) bir berzah vardır.” (Mü’minûn, 23/100) âyetinde de geçen “Berzah” ile kastedilen budur. Buna göre ölen herkes berzah âlemine girecektir.

“Ahir zaman”, dünya hayatının kıyamet kopmadan önceki son dilimi anlamında kullanılan bir kavramdır. İslam inancına göre, âlemin başlan-gıcı olduğu gibi sonu da vardır. Ancak bu sonun ne zaman gerçekleşece-ğini bilmek insanın bilgisi dışındadır. İnsanın ömrü gibi âlemin ömrünü belirleme hususundaki bilgi Cenab-ı Hakk’a aittir. Kur’an-ı Kerim’de bu gerçek şöyle dile getirilmektedir: “Kıyametin ne zaman kopacağını sana sorarlar. De ki: Onun bilgisi sadece Rabbimin nezdindedir. Onun vaktini kendisinden başka kimse açıklayamaz …” (A’raf, 7/187); “Kıyametin ne zaman kopacağını bilmek, ancak Allah’a aittir.” (Lokmân, 31/34) Diğer taraftan Hz. Peygamber’den (s.a.s.) sonra elçi gönderilmeyeceği için ona “ahir zaman peygamberi”, ümmetine de “ahir zaman ümmeti” denmiştir. Bu anlamda biz ahir zamanda yaşamaktayız.

Sözlükte “değer”, “kıymet” gibi anlamlara gelen “kerâmet”, dinî bir kavram olarak peygamberlik iddiasıyla ilgisi olmaksızın salih amel sa-hibi bir müminde meydana gelen olağanüstü hâl demektir. Şayet bu hâl kendisinde meydana gelen kimse salih amel sahibi biri değilse, o olağanüstü hâle “istidrâc” adı verilir.

“Kerâmet zâhir olur, izhâr edilmez” yani Hakk’ın dilemesi ile meyda-na gelir; isteğe bağlı olarak gösterilemez. Bir müminin veli olması için bu tür kerâmet göstermesi şart değildir. Akaid kitaplarında “kerâmet haktır” şeklinde bir hüküm vardır. Bunun anlamı veli bir kimseden kerâ-met sadır olabilir, demektir. Dolayısıyla keramet, takva sahibi kimselere Allah’ın bir ikramı olarak görülmelidir.

İslam âlimleri Hz. Peygamber’in (s.a.s.) nübüvveti esnasında ortaya koyduğu mucizeleri, aklî, hissî ve haberî olmak üzere üç şekilde sınıf-landırmıştır. Aklî mucizeye en büyük örnek Kur’an’dır. Çünkü Kur’an her çağdaki akıl sahibi insana hitap eden, akıllara durgunluk veren, başkalarının benzerini meydana getirmekten aciz kaldıkları büyük ve ebedî bir mucizedir. Bu gerçek Kur’an-ı Kerim’de şöyle ifade edilir: “Eğer kulumuza indirdiklerimizden herhangi bir şüpheye düşüyorsanız, haydi onun benzeri bir sûre getirin, eğer iddianızda doğru iseniz, Allah’tan başka şahitlerinizi (yardımcılarınızı) da çağırın.” (Bakara, 2/23) Hz. Pey-gamber (s.a.s.) de Kur’an’ın en büyük mucize olduğunu bir hadisinde şöyle ifade etmiştir: “Bütün peygamberlere, kendi dönemlerinde yaşayan in–sanların iman edeceği birtakım mucizeler verilmiştir. Hiç şüphesiz bana ihsan edilen en büyük mucize, Allah’ın bana vahyettiği Kur’an’dır.” (Buhârî,İ’tisâm, 1)

Kur’an mucizesi yanında hissî mucize olarak Hz. Peygamber’in nü-büvvet mührü, Ay’ın ikiye bölünmesi, parmaklarının arasından suyun akması, bir ziyafet esnasında zehirlenmek istenince olaydan haberdar olması, bir hurma kütüğünün teessürünü inilti şeklinde duyurması vb. örnek olarak verilebilir.

Haberî mucizelere de Hz. Peygamber’in (s.a.s.) Mekke’nin fethi ve mey-dana gelecek savaşlar hakkında, henüz vuku bulmadan önce verdiği haberler örnek olarak gösterilebilir.

İslam; Allah’a teslim olmak, boyun eğmek ve itaat etmek manasına gelir. Kur’an’a göre İslam; kişinin kendisini yalnız Allah’a teslim etmesi, O’na kul olması ve O’na ibadet etmesi demektir. Tevhidin gereği de budur.

Bu anlamıyla İslam; sadece son peygamber olan Hz. Muham-med’in (s.a.s.) getirdiği dinden ibaret değil, bütün peygamberlerin getirdiği bir inanç sistemidir. Bu bakımdan insanlığı temel iman esaslarına davet açısından peygamberlerin tamamının vazifesi aynıdır.

Buna göre, bütün peygamberlerin ilk daveti tevhiddir. Çünkü tevhid, Hak yoluna girmenin başlangıcı ve Allah’a inanmanın ilk basamağıdır. Cenabı Hak gönderdiği her peygambere, ümmetini tevhide davet etme-sini şöyle emretmiştir: “Senden önce hiçbir resul göndermedik ki ona: ‘Benden başka ilah yoktur; şu hâlde bana kulluk edin.’ diye vahyetmiş olmayalım.” (Enbiya, 21/25)

Hak din, ilk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem’le başlamış, Hz. Mu-hammed ile son bulmuştur. Dolayısıyla Allah’ın peygamberler aracılığıy-la farklı zamanlarda gönderdiği dinin esası aynıdır ve hepsine “İslam”, müntesiplerine de ‘‘Müslüman’’ denilmektedir. Kur’an-ı Kerim bunu açıkça ifade etmektedir: “Allah, sizi hem daha önce, hem de bu Kur’an’da Müslüman diye isimlendirdi.” (Hac, 22/78)

“İbrahim, ne Yahudi, ne de Hristiyan idi; fakat o, Allah’ı bir tanıyan dosdoğru Müslüman idi.” (Âl-i İmran, 3/67) ayetinde İbrahim (a.s.) için Müs-lüman ifadesi kullanılmıştır. Ayrıca “Allah’a, bize indirilene, İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakup’a ve torunlarına indirilene, Musa’ya ve İsa’ya verilen ve diğer peygamberlere Rableri tarafından verilene iman ettik. Onlar arasında bir ayrım yapmayız, biz de Müslümanlarız, deyin.” (Bakara, 2/136) ayetinde de peygamberlerin mesajının temelde bir ve aynı olduğu ve bunun da İslam’dan ibaret olduğu ifade edilmiştir. Ancak bugünkü hâliyle Yahudilik ve Hristiyanlık peygamberlere indiği şekliyle muhafaza edilemediği için o dinlere bu hâliyle İslam denilemez.

Esas itibariyle hak dinin temel prensiplerinde değişiklik yoktur. Fa-kat yüce Allah zaman içinde ibadetlerin şekillerinde ve muamelata dair hükümlerde bazı değişiklikler yapmıştır.

Yahudi ve Hristiyanlara gayrimüslim denmesi, onların Allah tarafın-dan, İslam’ın son peygamberi Hz. Muhammed’e ve onunla gönderilen dine inanmamaları sebebiyledir.

Dolar fiyatları güne 6.04 TL seviyesinden, Euro fiyatları ise 6.58 TL seviyesinden başladı. Dolar ve Euro’nun dengesiz seyrini halen daha devam ettirdiği gözlemlenmektedir.

Altında ise durum son dönemde en çok tercih edilen altın türü olan gram altın bugün 305,89 TL’den alınırken 305,97 TL’den satılmaktadır.

Çeyrek altın ise 486,65 TL’den alınırken 497,65 TL’den satılıyor.

Yarım altın ise alış 970,25, satış 995,35 olarak güne başladı.

Cumhuriyet altını güne alış 2.016,00, satış 2.047,00 olarak başladığı gözlemlendi.

Son olarak Ata altında ise durum alış 2.000,71, satış  2.050,37 olarak gözlemlendi.

Altının yükselişi ile ilgili uzmanların ortak görüşü 2020 senesi içerisinde altın fiyatlarının ciddi oranda artış göstereceğidir. Özellikle de dünya siyasetinde mevcut olan gerilimler, İdlib süreci, ABD ve Çin Ticaret Anlaşması, Korona virüsünün küresel bir salgına dönüşme tehlikesi gibi durumlar yatırımcılar için Dolar ve Euro gibi dövizlerden kaçınarak güvenli bir yatırım aracı olan ve değerini asla kaybetmeyen altına yöneltiyor. Mevcut küresel sistem düşünüldüğünde altının daha da yükseleceği öngörülebilir.

Altın ve döviz fiyatları güncel siyasetin mevcut durumuna ve ekosisteme endeksli olarak yukarı ve aşağı grafiklerle seyir izlemektedir. Özellikle ülkeler arasında mevcut bulunan gerilimlerin artması, ÇİN VE ABD arasındaki ticaret anlaşmasının halen daha sonuçlandıramaması ve belirsizliğini koruması gibi nedenlerle başta altın olmak üzere dövizlerde ciddi hareketler gözlemlenmektedir.

Ülkelerin ve dünya ekosisteminin var olan güvensiz politik durumu özellikle güvensiz yatırımcıyı güvenli bir liman olarak gördükleri altına sevk etmektedir. Bu sebeple 2019 yılından itibaren altın sürekli bir yükseliş göstermektedir. Özellikle de ABD ve İran gerilim sonrası ciddi bir yükseliş ivmesi yakalayan altın bu çıkışını sürdürmektedir.

2017 yılı itibarı ile küresel ekonomik sistemindeki mevcut gidişattan endişe duyan başta Türkiye gibi ülkeler yurtdışında farklı ülkelerde bulunan altınlarını geri almaya başladı. Türkiye başta İngiltere ve ABD olmak üzere yurtdışındaki altın rezervlerini ülkesine taşıdı. Hatta Türkiye mevcut Altın stokları dışında güvenli bir döviz olan altın stoklarını arttırmaya ve hızla altın satın almaya başladı.

WGC’nin Altın Raporuna göre 2019 yılında TCMB, dünya merkez bankaları arasında en fazla altın alan merkez bankası oldu.

Öncelikli olarak peteklerinizin arkasına ısı yalıtımı malzemeleri koyarak soğuk duvarların peteklerinizdeki ısıyı emmesini önleyebilirsiniz.

İkinci olarak da peteklerinizin önünü kapatacak şekilde eşyalarınızı yerleştirmeyin. Böylelikle peteklerdeki ısı odanızın her yerine rahatlıkla yayılma imkanı bulacaktır.

Perdelerinizi kapalı tutun ve camlarınızdan içeriye soğuk hava gelmesini engelleyin.

Bütün odalarınızı ısıtmak yerine kullanım sıklığınıza göre odalarınızı ısıtın.

Eski camlarınızı yeni sistem PVC camlar ile değiştirerek de evinizdeki sıcaklığı koruyabilir ve doğalgaz tasarrufu yapabilirsiniz.

Binanız eski ve ısı yalıtımı yoksa, profesyonel bir yalıtım şirketi ile anlaşarak binanıza ısı yalıtımı yaptırmanız faturanızda önemli bir rahatlama sağlayacaktır.

Evlerimizde yüksek doğalgaz tüketiminin belli başlı sebepleri bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi binamızın yapısı ve ısı yalıtımıdır. Evlerde en büyük ısı kaybı binalarımızın eski olması ve ısı yalıtımı olmamasından kaynaklanmaktadır. Eski bir binada oturuyor ve ısı yalıtımınız yoksa dairenizde ciddi oranlarda ısı kaybı oluşmaktadır. Öncelikli olarak ısı yalıtımı konusunda profesyonel hizmet veren şirketler ile anlaşarak binanıza ısı yalıtımı yaptırmanız uzmanlar tarafından önerilmektedir.

Binalardaki ısı kayıpların, %40’ı pencerelerden, %30’u dış duvarlardan, %17’si kapılar ve havalandırmalardan %13’ü ise çatı, döşeme ve tabandan meydana gelmektedir.

EPDK’nın açıkladığı verilere göre 2019 yılı doğalgaz tüketim miktarı 52 milyar 133 milyon 229 bin m3 olarak duyuruldu. Son bir yıl içerisinde on kez zam yapılan ve iki kez de indirime gidilen doğalgazın önceki yıllara göre hem kullanımı hem de fiyatı ciddi oranda artış gösterdi.

Doğalgaz faturalarındaki zamlı fiyatlar tüketiciyi alternatif arayışlara ve pratik tasarruf çözümlerine sevk etti.

Sağlık Bakanlığı yayınladığı broşürde Corona virüslerinin yaygınlaşma ve bulaşma olasılığına karşılık insanların bilinçlenmesi için dikkat etmesi gerekenleri kamuoyu ile paylaştı. Bu broşüre göre Corona virüslerin bulaşıcı özelliklerinden korunmak için yapılması gerekenler:

• Öksürme ve hapşırma sırasında ağız ve burnunuzu tek kullanımlık mendil ile örtün. Mendil bulunamadığı durumlarda dirsekleriniz ile ağız ve burnunuzu kapamaya çalışın.

• Soğuk algınlığı ve grip belirtileri gösteren kişiler ile 1 metreden daha yakın mesafede temasta bulunmayın.

• Öksürük ve hapşırık sonrası, yemek yemeden önce ve sonra, tuvalete girerken ve çıkarken, canlı ve ölü hayvanlara temas ettikten sonra muhakkak eller sabunlu suyla yıkanmalıdır.

Corona virüsün en sık karşılaşılan belirtileri ateş, öksürük ve solunum sıkıntısıdır. Şiddetli olgularda pnömoni, ağır akut solunum yetmezliği, böbrek yetmezliği ve ölüm belirtileri de görülmektedir.

Yeni corona virüs (2019-nCoV) belirtilerinin bulunduğu bölgelerden ülkemize gelen ve hastalık belirtisi gösteren kişiler izole edilerek değerlendirilmektedir. Şu ana kadar yapılan tetkikler sonucunda Yeni corona virüs (2019-nCoV) belirtisi gösteren herhangi bir duruma rastlanmamıştır.

Yeni tür Corona virüsün kaynağı tam olarak belirlenemese de evcil ve vahşi hayvan ürünlerinin satıldığı Wuhan Güney Çin Deniz Ürünleri Şehir Pazarı’nda pazarcılar arasında görülmesi ile ortaya çıktığı bilinmektedir.

Corona virüslerin ilk kaynakları hayvanlardır. Hayvanlardan insanlara bulaşan Corona virüsleri insandan insana geçtiği ve solunum yolu enfeksiyonlarına neden olduğu bilinmektedir. Yapılan araştırmalar neticesinde SARS-CoV’un misk kedilerinden, MERS-CoV’un ise tek hörgüçlü develerden insanlara bulaştığı görülmüştür. Aynı zamanda henüz insanlara bulaşmamış fakat hayvanlarda gözlemlenen birçok farklı Corona virüs çeşidi bulunduğu uzmanlar tarafından belirtilmektedir. Corona virüslerinin en son tespit edilen çeşidi 2019-nCoV olarak adlandırılan yeni bir tür Corona virüstür ve 7 Ocak 2020’de tanımlanmıştır. Yeni tür Corona virüsün ilk bildirimi DSÖ tarafından 31 Aralık 2019’da Çin’in Hubei eyaletinin Wuhan şehrinde etiyolojisi bilinmeyen pnömoni vakaları olarak belirlenmiştir.

Her yıl mevsimsel grip dönemlerinde görülen Corona virüsleri Tıp literatüründe HCoV-229E, HCoV-OC43, HCoV-NL63 ve HKU1-CoV şeklinde alt birimlere ayrılmaktadır. Orta Doğu Solunum Sendromu (MERS-CoV) ve Ağır Akut Solunum Sendromu (SARS-CoV) gibi ağır hastalıklara da tetikledikleri ve sebep oldukları bilinmektedir. SARS VE MERS hastalıklarına karşı alınan önlemler neticesinde bu hastalıklar eskisi kadar sık görülmemeye başlamıştır. Ülkemizde 2014 yılında görülen tek bir MERS-CoV vakası olmuş ve bunun dışında başka bir vaka gözlemlenmemiştir.

Türkiye ile 130 km’lik ortak sınıra sahip olan İdlib’de “İdlib Gerginliği Azaltma Bölgesi” içerisinde TSK’ya ait 12 gözlem noktası bulunmaktadır. TSK, Astana Anlaşması mutabakatı sonucunda Ekim 2017’den itibaren bu bölgeye intikal etmeye başladı ve gözlem noktaları oluşturdu.

Birçok radikal silahlı grubun bulunduğu İdlib’de bu örgütlerin Türkiye için tehdit oluşturmamaları için TSK yoğun bir mesai harcamaktadır. Türkiye sivil halkın can ve mal güvenliği ile uluslararası barışın sağlanması için bu bölgede askeri ve diplomatik faaliyetler yürütmektedir.

Suriye’nin en büyük şehirlerinden olan İdlib, farklı kültürlerden insanların bir arada yaşadığı kozmopolit bir yapıya sahiptir. Türkiye sınırında olması sebebi ile Suriye Rejim güçlerinin saldırıları sonucunda çok fazla göç alan İdlib 4 milyon sivilin sığındığı bir kent haline geldi.

2,4 Milyon yerli nüfusu bulunan İdlib’de 1.3 Milyon kadar da göç ile gelmiş siviller bulunmaktadır.

İdlib gerek Suriye gerekse Türkiye için stratejik önemi sahip bir konumda bulunmaktadır. Özellikle de ülkenin en büyük otoyollarından olan M5 otoyolu ile Suriye, Ürdün ve Türkiye’ye birbirine bağlamaktadır. Esed rejiminin kalesi olarak ifade edilen “Lazkiye” şehri ile sınır olması ve Rusya’ya ait Hımeymim Üssü’ne yakın olması İdlib’in önemini arttırmaktadır.

Ülkenin diğer bölgelerinde devam eden saldırılardan kaçan yerli halkın sığındığı ve toplandığı bir bölge olan İdlib, halihazırda 3,5 milyon Suriyeliye ev sahipliği yapan Türkiye için kritik ve stratejik bir öneme sahiptir. Nüfus bakımından kalabalık olan İdlib’de meydana gelecek askeri mücadeleler neticesinde Türkiye ve Avrupa yeni bir göç dalgası ile karşı karşıya kalabilir. Özellikle İdlib’de birçok farklı radikal dini grupların varlığı da İdlib ile ortak sınıra sahip bulunan Hatay ilimiz dolayısı ile Türkiye için ciddi bir risk oluşturmaktadır.

Hatay ilimizin tam karşısında yer alan İdlib Türkiye ile 140 km’lik ortak sınıra sahiptir. İdlib’in aynı zamanda Halep, Lazkiye ve Afrin gibi önemli bölgelerle de sınırı bulunmaktadır.

Kur’an, ilk peygamber Hz. Âdem’den (a.s.) son peygamber Hz. Mu-hammed’e (s.a.s.) kadar pek çok peygamberin gelip geçtiğini ve her kavme Allah’ın peygamber gönderdiğini bize haber vermektedir. Hicr Sûresinin 10. ayetinde, “Ey Muhammed! Andolsun, senden önceki topluluklara da peygamber gönderdik.” Nahl Suresi’nin 36. ayetinde, “Andolsun biz, her ümmete, ‘Allah’a kulluk edin, tağuttan kaçının’ diye peygamber gönder– Allah onlardan kimini doğru yola iletti, onlardan kimine de (kendi iradeleri sebebiyle) sapıklık hak oldu. Şimdi yeryüzünde dolaşın da pey–gamberleri yalanlayanların sonunun ne olduğunu görün.” buyrulmakta-dır. Bu ayetler tarihî süreç içerisinde Yüce Allah’ın insan topluluklarını peygambersiz bırakmadığını gösterir. Mü’minun Sûresi 78. ayetinde de “Andolsun, senden önce de peygamberler gönderdik. Onlardan sana kıs–salarını anlattığımız kimseler de var, durumlarını sana bildirmediğimiz kimseler de var.” buyurulmaktadır.

Kur’an-ı Kerim’in İsra Sûresi’nin 15. ayetinde “Biz, bir peygam–ber göndermedikçe (kimseye) azap edici değiliz.” buyurulmaktadır. Bu ayetten de anlaşılan Allah bütün kavimlere, bütün topluluklara peygamberler göndermiştir. Ancak bunlardan sadece 25 tanesinin ismi Kur’an-ı Kerim’de zikredilmiştir. Hadislerde, gönderilen peygamberlerin sayısının 124.000 olduğunun haber verilmesinden hareketle insan topluluklarının bulunduğu her bölgeye Allah’ın peygamber gönderdiği; ancak bunların hepsinin ismini Kur’an’da, Tevrat ve İncil’de zikretmediği hükmüne ulaşılabilir. Zira Kur’an’da kendilerine peygamber gelmemiş hiçbir topluluk ve ümmet bulunmadığı açıkça beyan edilmiştir.

Kur’an-ı Kerim, Yüce Yaratıcı’nın kıyamete kadar gelecek bütün insanlara indirdiği son ilahi mesajıdır. O, bu yüce kelâmı indirmekle kalmamış, onun korunmasını da bizzat üzerine almıştır. Nitekim bu gerçek, Kur’an’da şöyle açıklanmıştır: “Şüphesiz o zikri (Kur’an’ı) biz indirdik biz! Onun koruyucusu da elbette biziz.” (Hicr, 15/9) Bu ilahî beyan onun korunmuşluğu konusunda müminler için en büyük güvencedir. Nitekim tarih de bunun canlı şahidi olmuştur. Zira Kur’an-ı Kerim inzal olmaya başladığında bir taraftan yazılırken diğer taraftan da sahabilerce ezberlenmiş, namazlarda sürekli okunmuş ayrıca Müslümanların inanç ve amelî dünyalarına taşınarak hayata yansımıştır. Hz. Peygamber’in ve-fatını takiben Hz. Ebubekir döneminde dağınık hâldeki yazılı metinler bir araya getirilerek bir Mushaf oluşturulmuştur.

Diğer taraftan İslam fetihlerinin artması ve yeni beldelerin İslam’a dâhil olmasıyla, üçüncü halife Hz. Osman bir komisyon kurmuş ve bu komisyon tarafından çoğaltılan Kur’an nüshaları Mekke, Kûfe, Basra, Şam, Bahreyn, Yemen’e gönderilmiştir. Müslümanlar bu ana nüshalara göre pek çok Kur’an nüshası yazmış, böylece bu ilahî kitap hiçbir de-ğişikliğe uğramadan günümüze kadar gelmiştir.

Bilindiği gibi âyet, Kur’an cümlelerine verilen isimdir. Kur’an-ı Kerim, Hz. Peygamber’den günümüze hiçbir değişikliğe uğramadan gelmiştir. Ancak Kur’an-ı Kerim üzerinde noktalama çalışmaları yapılırken âyet-lerin bölünüp numaralandırılmasında bazı küçük farklılıklar olmuş; söz gelimi, bazı âlimlerin müstakil âyet olarak belirlediği bir ibare bazı âlim-lerce iki âyet olarak düşünülmüş; böylece âyetlerin numaralandırılması konusunda küçük farklılıklar ortaya çıkmıştır.

Her ne kadar halk arasında Kur’an’daki ayet sayısının 6666 olduğu yönünde yaygın bir söylem varsa da doğrusu bu rakamın 6236 oldu-ğudur.

Cinler de insanlar gibi sorumlu varlıklar olarak yaratılmışlardır (Zâriyât, 51/56). Allah’a inanıp O’na ibadet eden, iyi amel sahibi olan cinler oldu-ğu gibi insanlara zarar vermek isteyen ve onları iman ve güzel amelden alıkoymaya çalışan kâfir cinler de vardır. Kur’an-ı Kerim’de insan ve cinlerin şeytanlarından söz edilir: “İşte böylece biz her peygambere in–san ve cin şeytanlarını düşman kıldık. Bunlar aldatmak için birbirlerine yaldızlı laflar fısıldarlar. Rabbin dileseydi bunu yapamazlardı. O hâlde onları iftiralarıyla baş başa bırak.” (En’âm, 6/112) Bu âyette işaret edildiği üzere şeytan işi amel işleyen cinlere şeytan denmektedir. Şeytanların başı olan İblîs’in cinlerden olduğu Kehf Sûresinin 50. âyetinde şöyle ifade edilir: “Hani biz meleklere, ‘Âdem için saygı ile eğilin’ demiştik de İb–lis’ten başka hepsi saygı ile eğilmişlerdi. İblis ise cinlerdendi de Rabbinin emri dışına çıktı. Şimdi siz, beni bırakıp da İblis’i ve neslini, kendinize dostlar mı ediniyorsunuz? Hâlbuki onlar sizin için birer düşmandır. Bu, zalimler için ne kötü bir bedeldir!”

Genel olarak Kur’an-ı Kerim’e, özel olarak da Türkçe meallerini zik-rettiğimiz bu iki âyete bakıldığında şeytanların ve dolayısıyla cinlerin kötülerinin insanlara zarar vermek istemeleri öncelikle inanç ve amel bakımındandır. Zira Kur’an’a ve Hz. Peygamber’in (s.a.s.) açıklamalarına bakıldığında şeytan ve şeytan işi ameller işleyen cinlerin düşmanlığı ancak insanları aldatmak ve kötülüğe teşvik etmek suretiyle olmakta, maddi ve fizikî bir zarar vermeden söz edilmemektedir. Bunun için Yüce Allah, “Şeytanın adımlarını izlemeyin. Çünkü o, size apaçık bir düşmandır.” buyurmuştur. Burada şeytanın adımlarını izlememekten maksadın şeytanların ve cinlerin vesvesesine kapılarak kötü ameller işle-memek olduğu açıktır. Cin sûresinin 6. âyetinde şöyle buyrulmaktadır: “Doğrusu insanlardan bazı kimseler, cinlerden bazılarına sığınırlardı da, cinler onların taşkınlıklarını artırırlardı.” Bu âyette açıklandığı üzere cinlerin insanlara zarar vermesi Yüce Allah’ın açık ikazına rağmen in-sanların cinlere sığınıp onlarla iletişim kurma ve medet umma hevesleri yüzündendir.

Bunun için Felak ve Nâs sûrelerinde bu duruma işaret edilerek in-sanların, cinlerin ve her türlü yaratığın şerrinden ve vesvesesinden her şeyin Rabbi olan Yüce Allah’a sığınmaları teşvik edilmiştir. Bu demektir ki gerçekten Allah’a iman edenler üzerinde şeytanların ve cinlerin hâki-miyeti, bir baskı kurması ve zarar vermesi söz konusu değildir. Şeytanın ve cinlerden şeytanların hâkimiyeti ve zararı sadece onu dost edinenler ve Allah’a ortak koşanlar için söz konusudur (bk. Nahl, 16/99-100).

Bu bakımdan müminlerin cin ve insan şeytanların her türlü şerrinden ve zarar vermesinden Allah’a sığınması ve onlardan korkmaması gerekir. Onlara hiçbir şekilde meyletmeyen ve iradesini sadece hak ve hakikat doğrultusunda kullanan kimseler ise cin ve şeytanlardan gelebilecek her türlü etki ve zarardan korunmuş olurlar.

Cin, sözlükte “örtülü ve gizli varlık, görünmeyen şey” anlamındadır. İnsanın duyu organlarıyla idrak edilemeyen bu varlıkların mahiyetleri konusunda fazla bir bilgimiz bulunmamaktadır. Cinlerin varlığı ve ma-hiyetlerine dair bilgiler ancak vahiy yoluyla bilinir.

Kur’an-ı Kerim’de cinlerin alevli/dumansız, yalın ateşten yaratıldıkları zikredilir (Bk. Hicr, 15/27; Rahmân, 55/15). Ayrıca Kur’an’da “Cin sûresi” adıyla bir sûre mevcut olup, daha birçok âyette ve sahih hadislerde cinlerden bahsedilmektedir. Bu bakımdan cinlerin varlığı gerçek olup her mümi-nin buna inanması gerekir.

Cinler görünmeyen bir boyutta oldukları için onların yaşayış tarzı, insanlarla ilişkileri gibi konularda vahyin bildirdiği dışında kesin yargı-larda bulunmak mümkün değildir. Öte yandan cinler “mutlak gaybı” da bilemezler. Zira mutlak gaybın bilgisi sadece Allah’a aittir. Bu konuda Yüce Allah şöyle buyurur: “Süleyman’ın ölümüne hükmettiğimiz zaman, onun ölümünü onlara ancak değneğini yemekte olan bir kurtçuk gösterdi. Süleyman’ın cesedi yıkılınca cinler anladılar ki, eğer gaybı bilmiş olsa–lardı aşağılayıcı azap içinde kalmamış olacaklardı.” (Sebe’, 34/14)

Zâriyât Sûresinin 56. âyetinde ise, cinlerin de insanlar gibi Allah’ı bilip ona ibadet etmekle sorumlu oldukları belirtilmiştir.

“Değerli yazıcılar” anlamına gelen “kirâmen kâtibîn”, insanların yan-larında bulunan ve onların yaptıkları işleri amel defterine yazmakla görevli bulunan melekler demektir. Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulmak-tadır: “Hâlbuki sizin üstünüzde hakiki bekçiler ve çok değerli yazıcılar (kirâmen kâtibîn) vardır ki, onlar ne yaparsanız bilirler.” (İnfitâr, 82/11-12) “Hafaza”, “rakîb-atîd” melekleri de denilen bu meleklerin belirtilen yaz-ma görevinden başka ahiret günü hesap sırasında yapılan işlere şahitlik edecekleri de âyetlerde şu şekilde bildirilmektedir: “Sûr’a üfürülecek. İşte bu, önceden bildirilen tehdidin gerçekleşeceği gündür. Herkes bera–berinde bir sevk edici, bir de şahitlik edici (melek) ile gelir. ” (Kaf, 50/20-21) Diğer taraftan İslam âlimleri söz konusu meleklerin yazma daha doğrusu kayda alma görevini nasıl yaptıkları konusunda kesin bir şey söylene-meyeceğini beyan etmişlerdir.

Melekler, gözlem ve deneye dayanan pozitif bilimlerin ilgi alanı dışın-da kalan fizik ötesi varlıklardır. Onların gözle ve diğer duyu organlarıyla algılanamaz varlıklar oluşu, inkâr edilmelerine gerekçe olamaz. Pozitif bilimlerin ilgi alanı dışında kalan ve duyu organlarıyla algılanamayan nice varlıkların mevcudiyetine inanıldığı bir gerçektir. Esasen insan aklı meleklerin varlığını reddetmez, bunu mümkün görür.

Bu konuda, kesin bilgi veren, anlamı açık çok sayıda âyet ve hadis bulunmaktadır. Bunlar meleklerin varlığı konusunda müminlerde hiçbir şüphe bırakmaz. Meleklerin varlığı ile ilgili bazı deliller şöyle sıralanabilir:

1. Bütün peygamberler getirdikleri mesajda meleklerin varlığından söz etmişlerdir; bütün ilahî dinlerde melek inancı vardır.
2. Allah’ın kelamı olduğunda hiçbir şüphe olmayan Kur’an-ı Kerim’de meleklerin varlığına ve özelliklerine ilişkin onlarca âyet bulun-maktadır.
3. Hayatı boyunca hiçbir zaman yalan söylememiş olan Hz. Peygam-ber pek çok hadisinde meleklerden, onların özelliklerinden ve kimi zaman onları gördüğünden bahsetmiştir. (Bkz. Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, VI,168; Müslim, Zühd, 60)
4. Yüce Yaratıcı’nın makro ve mikro âlemde yarattığı varlıklardaki eşsiz güzellik ve mükemmelliği görüp değerlendiren ve bu suretle Allah’ı tesbih ederek yücelten özel varlıkların bulunması aklın kabul edeceği bir husustur.

“Allah’ın evi” terkibinin Arapça karşılığı “Beytullah” olup Kâbe hak-kında kullanılan bir ifadedir. “Beyt”ten maksat, Kâbe’dir. “İbrahim ve İsmail’e; ‘Tavaf edenler, kendini ibadete verenler, rükû ve secde edenler için evimi temiz tutun’ diye emretmiştik.”  ayetinde de ev kelimesi Allah’ın zatına izafe edilmiştir.

Kâbe’ye Beytullah (Allah’ın evi) denilmesi, Allah’a ibadet etmek için yeryüzünde yapılan ilk mâbed olması, insanların hidayeti ve putperest-liğin yıkılıp tevhid inancının yerleşmesi için gönderilmiş olan Hanif dininin sembolü ve bütün müslümanların namazlarında yöneldikleri yer olması gibi sebeplere dayanır. Allah, “Şüphesiz, âlemlere bereket ve hidayet kaynağı olarak insanlar için kurulan ilk ev (mâbed), Mekke’deki (Kâbe) dir.” (Âl-i İmran, 3/96) buyurarak onun şerefini yüceltmiştir. Allah için ibadete mahsus olan tüm camiler ve mescitler için de “Allah’ın evi” terkibi kullanılır. Nitekim bir hadis-i şerifte; “Yeryüzünde Allah’ın evleri; mescitlerdir. Oraya gelene Allah Teâlâ ikramda bulunur.”

Bu itibarla “Allah’ın evi” tabirinden Allah için ibadet edilen yer an-laşılmalı, asla Allah’a isnat edilen bir mekân anlaşılmamalıdır. Çünkü Allah (c.c.) zaman ve mekândan münezzehtir. Yani zaman ve mekânla ilişkilendirilemez. O, bir mekânda olan değil, bütün mekânları kuşat-mış olandır. Zaman ve mekân mahlûk/yaratılmıştır. Allah ise yaratıcıdır. Dolayısıyla O, yaratılmışlara has özelliklerden münezzehtir, yani uzaktır.

Allah’ın zaman ve mekândan münezzeh oluşu, O’nun hiçbir şekilde zaman ve mekânla ilişkilendirilmemesi demektir. Zira zaman ve mekân mahlûk yani “yaratılmıştır”. Allah ise yaratıcıdır. Dolayısıyla O yara-tılmışlara has özelliklerden münezzeh yani uzaktır. Biraz daha açarak ifade etmek gerekirse, “mekân” varlık ve nesnelerin bulunduğu yerdir. Söz gelimi bir meyve ağaçta, ağaç bahçede, bahçe bir bölgede, bölge dünyada, dünyamız güneş sisteminde, güneş sistemi galakside, galak-siler uzayda bulunmaktadır. Bunların hepsi mahlûk, yani yaratılmış bir şeydir. Zamana gelince bu, varlıklardaki hareketliliğin birimsel olarak ifade edilmesi olup varlıktan ayrı bir şey değildir. Sonuçta bu da mahlûk yani yaratılmış bir şeydir. Allah ise her şeyi var eden, yaratandır (En’âm, 6/102). “O gökleri ve yeri yaratandır…” (Fâtır, 45/1) O hâlde Allah, her çeşit zaman ve mekân kayıtlarından uzaktır.