“Anne ve babasına; ‘Öf size! Benden önce nice nesiller gelip geçmiş iken, beni tekrar diriltilecek olmakla mı tehdit ediyorsunuz?’ diyen kimseye onlar Allah’a sığınarak, ‘Yazıklar olsun sana! İman et, Allah’ın vaadi gerçektir’ diyorlar, o da, ‘Bu, eskilerin masallarından başka bir şey değildir’ diyordu.” (Ahkâf, 46/17)

Ailenin temel unsuru anne-babadır. Bilindiği gibi korunması gereken beş şeyden biri de, neslin devamının sağlanmasıdır. Anne, hamilelik devresinde dokuz ay be-deninde yavrusunu şefkatle taşır, o devrede pek çok güçlükle karşılaşır, bütün bu güçlüklere göğüs gererek çocuğunu dünyaya getirir. Çok zayıf bir o kadar da bakı-ma muhtaç olan bebeği için, uykusundan, yemesinden ve içmesinden feragat eder. Yemezler yedirirler, giymezler giydirirler. Çocuklarının bir yeri ağrısa, onlar daha fazla üzüntü çekerler. Kendi rahatlarından önce çocuklarının rahatını temin ederler. Aile içindeki bireylerin hak ve sorumlulukları karşılıklı olmakla birlikte çocukların ebeveyne karşı sorumluluklarını şöyle sıralayabiliriz:

1. Anne-babalarımıza karşı en önemli görevlerimiz onlara iyi muamele etmek ve onlarla sevgi ve saygıya dayalı olarak güzel geçinmektir. Bizi dünyaya getirmeye sebep olan ebeveynin haram olmayan her türlü talebini yerine getirmenin Allah’ın rızasını kazanmamıza vesile olduğunu bilmemiz gerekir.

Nitekim sevgili Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyurmuştur:

“Anne-babası veya her ikisinden birisi yanında ihtiyarladığı hâlde, Cennet’e giremeyip Cehennem’e giden kimseye yazıklar olsun” (Müslim, “Birr”, 9).

2. Anne-babaya iyi davranmak (İsrâ, 17/23-24). Peygamberimiz “kime iyilik ya-payım?” diye üç defa soran bir kişiye her defasında da, “annene” cevabını verirken dördüncü defada, babasına iyilik yapması gerektiğini söylemiştir (Buhârî, “Edeb”, 2).
3. Günlük maddî-manevi ihtiyaçlarını karşılamak ve gidermek. Anne baba muh-taç durumda iseler evladın onların ihtiyaçlarını karşılaması ahlaki olduğu kadar di-nen hukuki bir sorumluktur (Bakara, 2/215). Nasıl ki biz küçükken her ihtiyacımızı karşılayan ebeveynimiz, muhtaç duruma geldiklerinde bizim de onlara aynı sevgiyi geri vermemiz bir erdemlik ifadesi, bir ahlak ve bir şükran borcumuzdur.
4. Saygılı davranmaktır. Bizim örf ve adetimize göre büyüklere saygı, küçüklere karşı sevgi göstermek esastır. Peygamberimiz (s.a.s) anne-babaya saygısızlığı büyük günahlardan saymıştır:

“Size, büyük günahların en büyüğünü bildireyim mi?, diye sordu. ‘Evet, bildir, ey Allah’ın Resulü’ diyen ashab-ı kirâma bunların sırasıyla; ‘Allah’a ortak koşmak, anne-babaya karşı gelmek, haksız yere adam öldürmek ve yalan söylemek’ olduğunu belirtti”

(Buhârî, “Edeb”, 6).

Uygun olmayan söz söylememek ve onları incitecek her türlü ifadelerden mümkün mertebe uzak kalmaktır. Çünkü ebeveyne kötü davranmak haram olduğu gibi, onlara kötü söz söylenmesine sebep olmak da haramdır. Allah’ın, “Onlara öf dahi demeyin” emrine ilaveten Peygamberimiz (s.a.s); “Bir kimsenin anne-babasına sövmesi büyük günahlardandır.” Sahabe:

“Bir kimse ebeveynine nasıl söver?” deyince, -Efendimiz (s.a.s); “Biri başkasının anasına söver, o da tutar bunun ebeveynine söver” diye cevap verdi. (Buhârî, “Edeb”, 4)

Öldüklerinde hayırla anmak, dua etmek (İbrahim, 14/41).

“Eğer karı-kocanın arasının açılmasından endişe ederseniz, erkeğin ailesinden bir hakem, kadının ailesinden bir hakem gönderin. İki taraf (arayı) düzeltmek isterlerse, Allah da onları uzlaştırır. Şüphesiz, Allah hakkıyla bilendir, hakkıyla haberdardır.” (Nisa, 4/35)

Aile, dinen evlenmelerine engel bulunmayan bir kadın ve bir erkeğin evlenerek oluşturduğu sosyal bir müessesedir. Başka bir ifade ile aile; en küçük bir topluluk, topluluk ise büyük bir ailedir. Yüce kitabımız Kur’an, toplumun çekirdeğini oluşturan ailenin sağlam temeller üzerine kurulmasını ve korunmasını istemektedir. Ailenin her bir bireyi hak ve sorumluluk sahibidir. Eşler, aralarında karşılıklı saygı ve sevgiyle ayrıca birbirlerinin hak ve sorumluluklarına riayet ederek yuvanın ahenk ve huzuruna yar-dımcı olurlar. Mutlu ve huzurlu bir aile için eşlerin karşılıklı anlayış ve uyum içinde ol-ması gerekir. Ayet-i kerime ve hadis-i şeriflerde karşılıklı hak ve görevler belirlenmiştir. Erkeklerin kadınlar üzerinde meşru hakları olduğu gibi, kadınların da onlar üzerinde hakları vardır (Bakara, 2/228). Nisa sûresinin 19’uncu ayet-i kerimesinde eşlerin iyi geçinmesi istenir:

“Ey iman edenler! Kadınlara zorla mirasçı olmanız size helal değildir. Açık bir hayâsızlık yapmış olmaları dışında, kendilerine verdiklerinizin bir kısmını onlardan geri almak için onları sıkıştırmayın. Onlarla iyi geçinin. Eğer onlardan hoşlanmadıysanız, olabilir ki, siz bir şeyden hoşlanmazsınız da Allah onda pek çok hayır yaratmış olur.” (Nisâ, 4/19)

Eşler birbirlerine karşı güzel davranmaya ve karşılıklı hukuka riayet etmeye azami gay-ret göstermelidirler. Bu konuda müminler için en güzel örnek sevgili Peygamberimizdir. O ömründe bir defa da olsa elini kaldırıp bir kadına vurmamış ve şöyle buyurmuştur:

“Sizin en hayırlınız, ailesine karşı en hayırlı olanınızdır. Ben de aileme karşı en hayırlı olanınızım” (İbn Mâce, “Nikâh”, 50; Dârimi; “Nikah”, 55)

Ayrıca o, kadınlarını incitenlerin toplumda iyi kimseler olmadığını beyan buyur-muş, aile ilişkilerinin sevgiye dayanması gerektiğini belirterek kadınların haklarının gözetilmesini ve bu konuda Allah’tan korkulmasını istemiştir. Eşler arasında her şeye rağmen anlaşmazlıklar çıkabilir. Nisa sûresinin 128’nci ayetinde geçimsizlik hâlinde ne yapılacağı şöyle beyan buyurulmaktadır:

“Eğer bir kadın kocasının, kendisine kötü davranmasından yahut yüz çevirmesinden en-dişe ederse, uzlaşarak aralarını düzeltmelerinde ikisine de bir günah yoktur. Uzlaşmak daha hayırlıdır. Nefisler ise kıskançlığa ve bencil tutkulara hazır (elverişli) kılınmıştır. Eğer iyilik eder ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsanız, şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır.”

Eşler arasında geçimsizlik uzar, karı-kocanın arasının açılmasından endişe edilirse ailenin devamı için; “hakeme başvurma” yöntemi öngörülür. Şöyle ki, erkeğin veya ha-nımın, haklarını kötüye kullanarak ya da görevlerini yapmayarak eşini mağdur etmesi hâlinde, tarafların ailelerinden karşılıklı rıza gösterecekleri, bilgisine ve görgüsüne iti-mat edilen kişilerden oluşan hakemler vasıtası ile anlaşmazlıklar çözüme kavuşturul-maya çalışılır.

Görüldüğü gibi ailede iki tarafın karşılıklı anlaşmazlıklarının, hukuk ihlâlleri ve geçimsizliklerinin çözüm yolu olarak “hakemlere götürülmesi”ni Kur’an-ı Kerim teklif etmektedir. Kendilerini daha iyi tanımaları ve geçimsizlik sebeplerini daha iyi bilme-leri sebebiyle tayin edilecek iki hakemden biri kocanın, diğeri de hanımın ailesinden olmalıdır. Çünkü bunlar tarafların çocukluğunu, yetişme tarzlarını, isteklerini, beklen-tilerini bilirler. Kendilerinden bir parça olduklarından onları önemserler. Akraba içinde hakemliğe uygun şahıslar bulunduğu müddetçe yabancılardan hakem tayin edilmesi uygun olmaz.

Hakem, her iki tarafın rıza ve onayı ile anlaşmazlık konusunu hükme bağlayan kişi-dir. Hakemlerin görevi, tarafların arasını düzeltmeye çalışmak, kusurlu olanı yola getir-mek için yöntem belirlemek ve gereğini yapmaktır. Eşlerin arasını bulmak isteyen ha-kemler tarafların fikirlerini alır, onları dinler, aralarındaki geçimsizliğin sebeplerini tespit eder ve onları gidermeye çalışır. Şayet haksızlık erkekte ise, hakem ona nasihat eder ve iyi geçinmelerini söyler. Eğer kadın haksızsa, tayin edilen hakem kadına nasihat eder, Allah’ın emirlerini bildirir ve onu kocasıyla iyi geçinmeye çağırır. Âyetin açık ifadesine göre hakem tayin edecek olan merci, karı ve koca veya bunların aileleri değil, devletin ilgili kurumudur. Evlilik hukuk ve adabına riayet edilmemesi durumunda resmî kurum hakem tayin etmekle yükümlüdür, ancak bu yükümlülük karı kocanın da hakem tayini-ne engel teşkil etmez (Kur’an Yolu, c.II, s.47,48).

Hakemler gerçekten barıştırmak isterler, eşler de barışmak isterlerse, Allah, karı-ko-ca arasındaki dargınlığı giderir ve onlara huzur ve geçim verir. Şüphesiz ki yüce Allah, alîmdir, karı-kocanın hâllerini çok iyi bilir ve O, her şeyden haberdardır.

“Ey iman edenler! Akitlerinizi yerine getirin…” (Mâide, 5/1)

Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim, gerek insanın kendisini yaratan Allah’a verdiği sözde durması, gerekse başka insanlarla yaptığı sözleşmeler ve antlaşmalara bağlı kalması hususu üzerinde önemle durmuş ve değişik vesilelerle yapılan antlaşma veya verilen sözlere vefa gösterilmesini bütün Müslümanlardan istemiştir. Okudu-ğum ayet-i kerimede yerine getirilmesi istenen “akid” burada, hem Kur’an’ın getirdi-ği iman esaslarını, Allah’ın emir ve yasaklarını, uygulanması gereken kuralları, hem de genel anlamıyla kişilerin kendi aralarında yaptıkları sözleşmeleri ve verdikleri sözleri kapsamaktadır.

Cenâb-ı Allah’ın; “Ey iman edenler! Akitlerinizi yerine getirin” (Mâide, 5/1) emri yaptığımız bütün anlaşma ve sözleşmelerin gereğini yerine getirme hususuna dik-katimizi çekmektedir. Öncelikle şunu iyi bilmeliyiz ki, “iman” kul ile yüce Allah arasında yapılmış çok önemli bir akittir. Hepimiz kalbimizde taşıdığımız imanımı-zın bir gereği olarak kulluk görevlerimizi yerine getirmeliyiz. Bizler inanç ve ibadet boyutuyla kulluk görevlerimizi ne kadar mükemmel bir şekilde yerine getirirsek Al-lah katındaki değerimiz ve elde edeceğimiz mükâfat ve sevaplar o oranda artacaktır.

Bunun dışında gündelik hayatımızda pek çok anlaşma ve sözleşmeler yaparız. Hangi türden olursa olsun, Allah’ın emirlerine ters düşmediği sürece, yaptığımız bütün bu anlaşmalara vefa göstermemiz gerekir. Zira toplumsal hayatın sağlıklı bir şekilde yürütülebilmesi yapılan anlaşmalara ve sözleşmelere uymakla mümkündür. Bunlar olmaksızın sosyal ve ticari hayatın hedeflendiği şekilde gelişmesi ve devam etmesi mümkün değildir. Sözümüzde durmamak, yaptığımız anlaşmaya riayet etmemek bireysel ve toplumsal ilişkilerimizde güven kaybına neden olur. Güven kaybı ise bireysel ve toplumsal huzursuzlukların en önemli sebebidir. Bugün toplu-mumuzda yaşayan insanların şikâyetlerinin önemli bir bölümünü verilen sözlerde durulmaması, yapılan anlaşmalara uyulmaması ve sözleşmelerin gereğinin yerine getirilmemesi oluşturmaktadır.

Hz. Muhammed (s.a.s), daha peygamberlik öncesi dönemde yakın çevresi tara-fından güvenilir ve sözünde durur bir kişi olmasıyla tanınmış ve peygamberliği sü-resince karşılaştığı bütün zorluklara rağmen yapılan anlaşma ve sözleşmelere uyma konusunda en güzel örnekleri ortaya koymuştur. İslamiyet’in amansız düşmanları olan Mekke putperestleriyle ilişkilerinde bile verilen sözünde durma ve ahde vefa konusunda titiz davranmış, bu konuda çevresindeki müminlere iyi bir örnek olmak için büyük çaba sarf etmiştir.

Yapılan anlaşmayı bozmanın ve verilen sözden caymanın Müslüman’a yakışma-yacağını gösteren bir olay Hudeybiye Anlaşması’nın yapıldığı sırada yaşanmıştır. Hudeybiye Anlaşması’nın şartlarından biri, Mekke’den Medine’ye iltica eden kişile-rin iade edileceği şeklinde idi. Anlaşmanın henüz imzalandığı anlarda Kureyş tem-silcisi Süheyl bin Amr’ın oğlu Ebu Cendel, ayaklarındaki zincirleri sürüyerek yavaş yavaş Peygamber Efendimizin yanına geldi. Ebu Cendel (r.a) Müslüman olduğu için müşriklerden çok işkence görmüştü. Bir fırsatını bularak ellerinden kaçmış ve kendini Müslümanların arasına atmıştı. Süheyl, anlaşma gereğince ilk iade edilecek kimsenin oğlu olduğunu söyledi ve elindeki sopayla Ebu Cendel’in yüzüne vurdu. Olan biteni hüzünle takip eden Rahmet Peygamberi Efendimiz, Ebu Cendel’in an-laşma dışı bırakılmasını, onu kendisine bağışlamasını Süheyl’den rica etti. Ancak taş yürekli müşrik baba buna yanaşmıyordu. Ebu Cendel (r.a) de müşriklere teslim edi-lirken feryatlarla Müslümanlara yalvarıyor ve yardım istiyordu. Müslümanlar onun hâline dayanamayıp ağlamaya başladılar. Allah Resûlü Ebu Cendel’i teselli ederek;

“Ey Ebu Cendel! Biraz daha sabret, katlan! Allah Teâlâ’dan bunun mükâfatını dile! Hiç şüphesiz yüce Allah sen ve yanında bulunan zayıf, kimsesiz Müslümanlar için bir genişlik ve çıkar yol yaratacaktır. Biz şu kavimle bir barış anlaşması yapmış ve bu yolda kendilerine Allah’ın ahdiyle söz vermiş bulunuyoruz. Onlar da bize Allah’ın ahdiyle söz verdiler. Sözümüze vefasızlık edemeyiz. Zira verdiğimiz sözde durmamak bize yakışmaz!” (İbn Hanbel, IV, 325; İbn Hişâm, III, 367) buyurdu.

Hayber savaşı sırasında, Yesâr adlı çobanın başından geçen şu olay da konumuz-la ilgili önemli bir örnektir. Nakledildiğine göre, Yahudi ileri gelenlerinden birinin koyunlarını güderek geçimini sağlayan Yesar, Hayber Gazvesi’nin cereyan ettiği gün-lerde kale içinde adı sıkça geçen Allah Resûlü ile görüşebilmeyi çok arzulamış ve bir sabah kaleden çıkıp koyunlarını güderken onunla karşılaşmıştı. Efendimizle kısa bir sohbetten sonra Yesâr İslam’ı kabul etti. Allah Resûlü onun ismini Eslem yaptı. Daha sonra çoban elindeki koyunları ne yapması gerektiğini Peygamber Efendimize sordu. O da;

“Onları geri çevir ve kovala! Şüphen olmasın ki hepsi de sahiplerine döneceklerdir” buyurdu. Eslem bir avuç çakıl alarak koyunlara doğru attı ve; “Sâhibinize dönün! Vallahi bundan sonra ebediyen sizinle beraber olmayacağım” dedi. Koyunlar toplu olarak gittiler, sanki onları sevk eden birisi varmış gibi kaleye girdiler. Çoban da Müslümanlarla birlikte savaşmak için kaleye doğru ilerledi (İbn Hişâm, III, 397-398; İbn Hacer, I, 38-39).

Burada Nebiyy-i Ekrem Efendimiz, koyunlara ganimet olarak el koymak yerine, sürüyü geri göndererek çobanın sahibine verdiği sözü tutmasına imkân sağlamıştır. Hadisenin savaşın uzadığı ve Müslümanlar arasında erzak sıkıntısının baş göster-diği bir zamana tesadüf etmesi, Efendimizin sergilediği bu güzel davranışı, yapılan anlaşmalara bağlı kalmanın önemini daha da açık bir şekilde ortaya koymaktadır.

İman ile güvenilirlik arasında önemli bir bağ vardır. Mümin elinden ve dilinden insanların güvende olduğu kişi demektir. Bizler de herkese güven vermeliyiz.

Bir kimsenin rüyada bir kilit veya kapı açtığını görmesi, rızkın kolay kazanılacağına işarettir.

Rüyada herhangi bir yerin açılışını görmek veya orada bulunmak, ferah ve iyi günlere delâlet eder.

Rüyada açıkgöz birini görmek, sabırsızlığa işarettir. Bazı kere de hırs ve tama’ ile tâbir olunur.

Rüyada birini veya kendini aç gözlülük halinde görmek, hafif bir hastalığa işarettir.

Rüyada yardıma muhtaç aç bir adam görmek, ona yardım etmeye, açın elinden yiyeceğini aldığını görmek, yardım şöyle dursun, onun aleyhinde bulunmaya delâlet eder.

Yaşlı kadın): Rüyada çirkin ve yaşlı bir kadın görmek, uzun ömre delâlet eder. Bazı kere de dünyalığa işarettir.

Rüyada acı şeyler yediğini görmek, keder ve kötürümlükle tâbir olunur. Rüyada acı biber yediğini görmek, biberler taze ve yeşil ise, sıhhat ve afiyete, dövülmüş halde kara veya kırmızı biber ise, fena bir haber almaya delâlet eder.

(Medine’de yetişen bir hurma cinsi): Rüyada bu hurmayı görmek, temiz, pâk, helâl ve sayısız mala delâlet eder. Yine bu hurmanın kurusunu görmek, hastalıktan şifaya işarettir.

Rüyada yetime ve fakire karşı acıdığını görmek mağfirete, kendisinin acıdığını görmek, gufrana, ilâhî rahmetin üzerine nail olduğunu görmek, nimete ve rızkın artmasına delâlet eder..

Kendisini Rahîm, çok merhametli ve sevinçli halde görmek, Kur’ân-ı Kerim’i hıfza delâlet eder.

Rüyada aç olduğunu gören kişi günahkârdır. Derhal kendisine gelip günahlarına tevbe etmeli ve nedamet duy malıdır.

Âlim bir adamın rüyada acıktığını görmesi, kötü amele işarettir.
Cafer-i Sâdık hazretleri buyururlar ki:
– Açlık rüyası dört şekilde tâbir olunur:

a) Hayır, b) Hırs, d) Günah c) Tamah yani uzun emel.

Devlet reisinin ve ileri gelen adamların rüyada acıkmaları, o milletin zelil ve perişan olmalarına alâmettir. Ve o kişilerin milletin malına göz dikmelerine delâlet eder.. Rüyada karnının aç olduğunu ve yiyecek bir şey bulamadığını gören kimse, hırs ve uzun emelden istifade edemez ve ömrünce hayıra eremez.

İlim ve irfan sahibi birinin rüyada acıkmış olduğunu görmesi, derecesinin düştüğüne işarettir..

Yine rüyada açlık, zühd ve takva ehli için oruca delâlet eder. Bazan da takvaya, zikir ve şükre nailiyete işarettir.
Mağribî demiştir ki:
– Rüyada aç olduğunu görüp karnını iyi bir yemekle doyuran kimse, tevbede sebat eder..

Rüyada uzun uzadıya acıktığını görmek, fakirlikten sonra nimete nailiyete işarettir. Bazı kere de açlık, kıtlığa, tecavüz etmeğe ve fakirliğe delâlet eder.

Rüyada acı baklanın tazesini görmek, yorgunluk ve meşakkata delâlet eder. Bazı kere de amelsiz ve neticesiz ilim ile tâbir olunur.

Acele işler şeytandandır. Rüyada acelecilik ettiğini görmek iyiye işaret değildir. Acele ile iş yaptığını görmek de, pişmanlığa delâlettir.

Bazıları demişlerdir ki:

– Dine ait bir şeyde acele ettiğini görmek iyidir. Dünyaya ait bir işte acele etmek ise bunun zıddıdır. Meselâ ere müstehak olan bir kızı evlendirmek, bu hususta acele etmek evlâdır.
Kirmani demiştir ki:
– Rüyasında acele etmeyip itidal üzere hareket eylediğini gören, selâmetle maksadına nail olur..
İbn-i Sîrîn hazretleri de: Acele, rüyada nedamete işarettir, buyurmuştur.

Ebû Hüreyre (r.a.) rivayet ederler. Resûl-i Ekrem (s.a.v.) buyurdular ki:
– Nübüvvetten sonra baki kalacak ancak mübeşşirattır.”

Sahabiler sordular:
– Mübeşşirat nedir, ey Allah’ın Resulü?

Buyurdular ki:
“- Salih rüyadır,”

Ebû Saîd el-Hudrî (r.a.)’den: Nebiyy-i Zîşan efendimiz buyurdular:
“- Sizden biriniz hoşuna gidecek bir rüya görürse bu rüya Allah’tandır. Onun
için Allah Teâlâ’ya hamd etsin ve onu söylesin,”

Yine Kâinatın Nuru ve Allah’ın Sevgilisi buyuruyorlar:
“- Beni rüyada gören kimse, uyanık iken de görecektir veya görmüş gibidir. Zira
şeytan benim suretime giremez,”

Müslim’in diğer bir rivayetinde Allah’ın Aziz Peygamberinin şöyle dediği nakledilir:
“- Sizden hanginiz en doğru sözlü ise onun rüyası da en doğrudur,”

O halde rüyalarımızın gerçekleşmesini istiyorsak, doğru sözlü olmalıyız. Günahtan,
haramdan, yalan ve gıybetten ve yüce dinimizin men ettiği şeylerden uzak
durmalıyız. Kişi salih olursa, rüyası da salih olur. Kişi Rabbi kerimine kulluk eder,
Rabbini severse, Rabbi de onu ilâhî müjdelerle rızıklandırır.

Bir acentadan bilet aldığını gören kimse, sevdiği birine acı çektirir. Veya bir dostunu kaybeder

Rüyada acemice işler yaptığını görmek ve bir meseleyi bozmak, hayatta muvaffak olmamakla tâbir olunur.

Rüyada tanımadığı, yani yabancı bir adamı görmek, yeni bir arkadaşa delâlet eder. Bazı kere de Acem görmek, ticaretle tâbir olunur. Yine rüyasında yabancı bir adamla konuştuğunu görmek, ticaret hayatına atılmaya delâlet eder.

Rüyada abraş görmek, hoşa gitmeyen bir şeyle karşılaşmaya delâlet eder. Kendi yüzünün Abraş olduğunu görmek, zevcesi ile arasında münakaşaya delâlet eder… Dost ve ahbaplarından birinin Abraş olduğunu görmek ise, o kişi ile dostluğun bozulacağına işarettir.

Ebedî dirilik suyunu içtiğini görmek, hasta ise şifâ bulmaya, değilse, hayatı müddetinçe ağır bir hastalığa uğramayacağına delâlet eder.

Rüyada abluka, yâni muhasara görmek, korkulu bir haber ile tâbir olunur. Kendi oturduğu meskenin düşmanlar tarafından muhasara edildiğini görmek, hiç beklenmeyen bir yerden yârdım ve para elde edeceğine delâlet eder..

Abdesthanenin görülmesi, hazineye ve içerisine mal konulan eve ve zenginliğe delâlet eder.

Rüyada küçük abdest yaptığını görmek, keder ve üzüntülerin gideceğine alâmettir. Bu kimse nisaba mâlik ise malının zekâtını vermek kendisine nasip olur.

Beladan, sıkıntıdan, kederden kurtulmaya delâlet eder. Rüyada küçük abdest yaptığını görmek, üzüntülerin gideceğine alâmettir. Zengin ise malının zekâtını verir.

Bir kimse rüyada kendisinden kuru bir şey çıkmakla abdesti-nin bozulduğunu görse, sıhhat ve afiyeti için malını harcayacağına delâlet eder..

Kişinin rüyada abdest yaptığı yeri bilmemesi, malını boş yere harcamakla tâbir olunur. Yine bir yere abdest edip üzerini toprakla örttüğünü görmek, bir malı bir yere gizlemeğe delâlet eder.

Malumdur ki abdest, hataları temizleyen ibadetlerdendir. Temizlik de imandandır. Rüyada abdest aldığını görmek, hayra, sevince, zor müşküllerin halline delâlet eder.

Bu rüyayı gören kişi hasta ise şifa bulur, günahkâr ise tevbe eder, iyilik tarafı artar, her türlü saadete nail olur.

Abdest, güzelliğin, temizliğin, iyiliğin, selâmetin ve huzurun anahtarıdır.

İmam Nablusî buyuruyor ki: – Rüyada abdesti var iken tekrar abdest aldığını görmek, rahmet üzerine rahmete, nimet üzerine nimete delâlet eder.

Yine rüyada soğuk bir mahzende abdest aldığını veya gusül yaptığını gören kimse, zayi ettiği şeyini bulur. Namaz kıldığını görse, keder ve üzüntüden halâs olur ve gamdan kurtulur…

Sudan gayri bir şey ile abdest aldığını görmek, dindarlığa alâmettir. Namaz için abdest aldığını görmek, maneviyat ve kudsiyete delâlet eder.

Rüyada süt veya bal ile abdest aldığını görmek, din hususunda selâmete delâlet eder.

Abdest aldıktan sonra eliyle abdest suyundan içtiğini görmek, hayır ve hasenata, berekete, hastalıktan şifaya, korkudan emana delâlet eder…
Nablusî demiştir ki:
“- Rüyada tastamam abdest aldığını görmek, bütün dinlerde güzelliğe, Allahu Teâlâ tarafından nail olunacak himayeye delâlet eder.”

Rüyada tüccar birinin abdestsiz namaz kıldığını görmesi, sermayesi olmadan mal kazanacağına delâlet eder.

Yatağında abdest aldığını ve fakat ayağa kalkamadığını ve şiddetli bir derdin pençesinde kıvrandığını görmek, zevcesinden veya dostundan ayrılacağına delâlet eder…

Rüyada bir arkadaşının başı üzerine abdest aldığını görmek, arkadaşına varis olacağına ve onun eşyasına mâlik bulunacağına delâlet eder. Tanıdığı bir kişinin kendisinin başı ucunda abdest aldığını görmek ise, gam ve kedere düşmekle tâbir olunur…

Rüyada Abanoz ağacı görmek, kuvvet ve dirayete delâlet eder. Diğer bir tâbire göre de uzak bir yere seyahete delâlet eder.

Rüyada aba görmek, yolculuğa delâlet eder. Üzerine bir aba giymiş olduğunu görmek, rızka, ferah kazanca ve saadete delâlet eder. Yine bir aba giymiş olduğunu görmek, hiç beklenmeyen bir yerden gelecek menfaat ile tâbir olunur.

Rüyada, Allah yolunda nöbet tuttuğunu görmek, taat ve ibâdete devama ve Allah’ın emirlerini yerine getirmeye, Resûl-i Ekrem’in sünnetine uymaya ve Hak’tan korkmaya delâlet eder.

Bir kimse rüyada cihada çıktığını veya nöbet beklediğini görse, o kişinin hayır üzere olduğuna delâlet eder..

Rüyada Allah’tan korktuğunu görmek, fakirlikten kurtulup zengin olmaya ve rızkının genişliğine delâlet eder.

Allahu Teâlâ’nın kendisini tehdit ettiğini görmek, günah ile tâbir olunur. O kimse hemen kendisine gelmeli ve tevbe etmelidir.

Bir kimse rüyada başını Allahu Teâlâ’nın meshettiğini görse, bu rüya keramete delâlet eder. Ve Rabbi o kulu kendisine yaklaştırır.

Bir kimse, Allahu Teâlâ’nın bir beldeye, bir mekâna veya yüksek bir yere indiğini görse, bu rüya o beldenin Allah’ın adaleti ile dolacağına delâlet eder. Artık o beldede hayır ve bereket çok olur.

Ayakta Allah huzurunda durduğunu ve Cenâb-ı Hakk’ın kendisine nazar ettiğini görmek izzet ve ikbâle delâlet eder.

Rüyada bir kimse Rabbi’nin “Bana gel!” hitabını duysa, bu ecelin yaklaştığına delâlet eder.

Allahu Teâlâ’nın kendisini nezdi ilâhîsine alıp ikram ettiğini görmek, ahirette ilâhî rahmete ereceğine delâlet eder.

Yüce Allah’ın kendisine vaaz ettiğini görmek, Allah rızasına uygun bir işle tâbir olunur. Allahu Teâlâ’nın kendisini hayır ile müjdelediğini görmek, çok çok sevap ve hayra delâlet eder.

Bir kimse yüce Allah’ı bir mekânda namaz kılar görse, bu rüya, o yere rahmet ve mağfiret geleceğine delâlet eder.

Rüyada kendisini Rabbi’nin kabul ettiğini görmek, dualarının kabul edileceğine delâlet eder.

Rüyada yüce Allah’ın kendisini çağırdığını ve kendisi de ona icabet ettiğini görmek, Hacc’a gitmeye delâlet eder.

Rüyada Allahu Teâlâ’dan korktuğunu görmek, fakirlikten kurtulup zengin olmaya ve rızkının genişleyeceğine delâlet eder.

Rüyada Rabbine yalvardığını, münâcât ettiğini görmek, Allah’a yakınlık ve insanlar tarafından sevilmekle tâbir olunur.

Bir kimse rüyada şeytandan Rabbine sığındığını (yani eûzübesmele) çektiğini görse, faydalı ilme ve hidayete delâlet eder. Düşmanların şerrinden emin olur. Eğer hasta ise afiyet bulur.

Yine rüyada Allahu Teâlâ’ya sığınmak, hâin arkadaştan emin olmaya, pislikten temizlenmeye ve hidayete delâlet eder.

Rüyada Cenâb-ı Hakk’a gittiğini görmek, doğru yolda devam üzere olmaya delâlet eder. Yine Hak Teâlâ hazretlerini görmek: Bütün korkulardan, kötü şeylerden düşmanlıklardan, katilden, belâ ve kederden emin olmaya delâlet eder.

Allahu Teâlâ’yi rüyada görmek, iman sahiplerine kuvvet ve berekettir. Ibn-i Şîrîn demiştir ki: – Rüyada Rabbini gören kimse cennetliktir. Her kim yüce Allah’ı görürse o kişi insanları Allah yoluna sevketmek ve davet için yaratılmıştır.

Allahu Teâlâ’yı görmek yedi veçhile tâbir olunur:

1. Mağfiret, 2. Rahmet, 3. Şefkat, 4. Keramet, 5. Selâmet, 6. Tevbe 7. Tevfik…

Devlet reislerinin Cenâb-ı Hakk’ı görmesi, izzet ve ikbâle delâlet eder.. Gazilerin görmesi, şehadet mertebesi ile tâbir olunur. Hapishanede olan birinin görmesi, zindandan kurtulacağına delâlet eder.

Fakir bir adamın Rabbi’ni rüyada görmesi, zengin olacağına delâlet eder.

Allah Teâlâ mağfiretinin pâk suyu ile hatalarımızı temizlesin. O dilemedikçe bir şey olmaz. Gönül aynasına onun kerem güneşi vurmadıkça da devlet ele geçmez. O, öyle bir kudrete ve azamete sahiptir ki, onun kudret ve azameti karşısında akıllar hayretinden yerlere döşenir.

O birdir ve tektir. O’nun eşi, benzeri ve misli olma ihtimali yoktur. O’nu azamet ve celâliyle keyfiyetsiz, benzersiz ve misilsiz olarak görmek, hayra delâlet eder. Böyle bir rüyaya mazhar olan kimse dünyada müjdelenir. O kişinin ahireti de selâmet ve saadettir.

Mezhep imamlarımızdan Ahmed bin Hanbel (rh.a.) Rabbini rüyada görmüş ve Rabbine sual etmiş:

– Ey Rabbim! Has kullarını sana yakın kılan şeylerin en ha yırlısı nedir?

Ona Rabbinden şu ferman erişmiş:

– Ey Ahmed! Benim kelâmımı okumalarıdır. – Anlayarak mı, yoksa anlamayarak mı? – Anlayarak ve anlamayarak.

Bu hadise gösteriyor ki, büyükler ve velîler Rablerini bizim kavrayamayacağımız bir keyfiyetle rüyada görebiliyorlar. Zaten rüya istemekle görülmez, insana gösterilir.

Rivayet edilir ki: Resûl-i Ekrem (s.a.v.) sahabilerine hitaben şöyle buyurmuşlardır: – Sizin biriniz rüyasında gördüğü şeylerin en hayırlısı o kimsenin, Allah’ını, Peygamberini ya da Müslüman ana ve babasını görmesidir.

Sahabiler: – Ey Allah’ın Resulü, dediler. Bir kimse rüyasında Rabbini görür mü?

Buyurdular ki: – Sultanı görür, Sultan da Allah Teâlâ’dır!

Bir kimse rüyada, Allah Teâlâ’nın kendisini mağfiret edeceğini ve Cennetine koyacağını görse, bu rüya o kişinin Allah’ın murakabesi altında olduğuna ve Rabbi’nin makamından korktuğuna delâlet eder.

Allahu Teâlâ ile arasında bir perde olduğunu görmek, büyük günah ile tâbir olunur. Bir kimsenin rüyada Allah’ın arşını görmesi, kendisi için hayra delâlet eder. Ve yine Rabbi ile konuştuğunu görmesi,çok çok Kur’ân okumaya delâlet eder. Çünkü Kur’ân-ı Kerim Allah’ın kelâmıdır.