Gazetecilik tarihi söz konusu olduğunda her şey 15. yüzyılda Johannes Gutenberg tarafından hareketli tip matbaanın icadıyla başlarDüzenli olarak yayınlanan ilk gazete, ilk günlük The Daily Courant gibi İngiltere’de haftada iki kez çıktı .

Amerika’da gazetecilik tarihi, ülkenin tarihi ile ayrılmaz bir şekilde iç içedir. Amerikan kolonilerindeki ilk gazete – Benjamin Harris’in Publick Occurrences hem Foreighn hem de Domestick – 1690’da yayınlandı, ancak gerekli lisansa sahip olmadığı için hemen kapatıldı.

İlginç bir şekilde, Harris’in gazetesi erken bir okuyucu katılımı biçimi kullandı. Kağıt, kırtasiye boyutunda üç sayfaya basılmış ve okuyucuların kendi haberlerini ekleyip başka birine iletebilmeleri için dördüncü sayfa boş bırakılmıştır.

https://www.haberkriz.com/

Zamanın birçok gazetesi, bugün bildiğimiz gazeteler gibi nesnel veya tarafsız değildi . Daha ziyade, İngiliz hükümetinin zulmüne karşı başyazılar yazan ve bu da basını çökertmek için elinden gelenin en iyisini yapan şiddetli partizan yayınlardı.

1735’te New York Weekly Journal’ın yayıncısı Peter Zenger , İngiliz hükümeti hakkında karalayıcı şeyler yayınladığı iddiasıyla tutuklandı ve yargılandı. Ancak avukatı Andrew Hamilton, söz konusu makalelerin gerçeklere dayandığından iftira niteliğinde olamayacağını savundu.

Zenger suçsuz bulundu ve dava, bir ifadenin, olumsuz olsa bile , doğruysa iftira niteliğinde olamayacağına dair emsal teşkil etti. Bu dönüm noktası niteliğindeki vaka, o zamanlar yavru kuş olan ulusta özgür bir basının temellerinin atılmasına yardımcı oldu. Bununla birlikte, İnciller ve diğer kitaplar Gutenberg’in matbaası tarafından üretilen ilk şeyler arasındayken, ilk gazetelerin Avrupa’da dağıtılması 17. yüzyıla kadar değildi.

1800’e kadar ABD’de zaten birkaç yüz gazete vardı ve bu sayı yüzyıl geçtikçe çarpıcı biçimde artacaktı. Önceleri gazeteler hâlâ çok partizandı, ancak yavaş yavaş yayıncıları için basit birer sözcü olmaktan öteye geçtiler.

Gazeteler de bir endüstri olarak büyüyordu. 1833’te Benjamin Day New York Sun’ı açtı ve “Penny Press”i yarattı . Day’in işçi sınıfına yönelik sansasyonel içerikle dolu ucuz gazeteleri büyük bir hit oldu. Tirajdaki büyük artışlar ve talebi karşılamak için daha büyük matbaalar ile gazeteler bir kitle iletişim aracı haline geldi.

Bu dönem aynı zamanda bugün bildiğimiz gazetecilik standartlarını birleştirmeye başlayan daha prestijli gazetelerin kuruluşuna da tanık oldu . 1851’de George Jones ve Henry Raymond tarafından başlatılan bu tür bir makale, kaliteli raporlama ve yazıya önem verdi. Kağıdın adı? New York Daily Times, daha sonra The New York Times oldu.

İç Savaş dönemi ülkenin büyük bir gazetelere fotoğrafçılık gibi teknik gelişmelere yol açtı. Ve telgrafın ortaya çıkışı, İç Savaş muhabirlerinin hikayelerini gazetelerinin ev ofislerine benzeri görülmemiş bir hızla geri göndermelerini sağladı.

Telgraf hatları sık sık kesildi, bu yüzden muhabirler haberlerindeki en önemli bilgileri iletimin ilk birkaç satırına koymayı öğrendiler. Bu, bugün gazetelerle ilişkilendirdiğimiz sıkı, ters çevrilmiş piramit yazı stilinin gelişmesine yol açtı. Bu dönem aynı zamanda , Avrupa’dan telgrafla gelen haberleri paylaşmak isteyen birkaç büyük gazetenin ortak girişimi olarak başlayan Associated Press haber servisinin oluşumuna da tanık oldu . Bugün AP dünyanın en eski ve en büyük haber ajanslarından biridir.

Hearst, Pulitzer ve Sarı Gazetecilik
1890’larda William Randolph Hearst ve Joseph Pulitzer gibi yayıncıların yükselişi görüldü . Her ikisi de New York’ta ve başka yerlerde gazetelere sahipti ve her ikisi de mümkün olduğu kadar çok okuyucuyu cezbetmek için tasarlanmış sansasyonel bir gazetecilik türü kullanıyordu. ” Sarı gazetecilik ” terimi bu döneme aittir; Pulitzer tarafından yayınlanan “The Yellow Kid” adlı çizgi romanın adından gelmektedir.

20. Yüzyıl – Ve Ötesi
    Gazeteler 20. yüzyılın ortalarına kadar büyüdü, ancak radyo, televizyon ve ardından İnternet’in ortaya çıkmasıyla gazete tirajı yavaş ama istikrarlı bir düşüş yaşadı.
21. yüzyılda gazete endüstrisi işten çıkarmalar, iflaslar ve hatta bazı yayınların kapanmasıyla boğuştu.

Yine de, 7/24 kablolu haber ve binlerce web sitesi çağında bile , gazeteler derinlemesine ve araştırmacı haber kapsamı için en iyi kaynak olma durumlarını koruyor.

Gazete gazeteciliğinin değeri, belki de en iyi , iki muhabirin, Bob Woodward ve Carl Bernstein’ın Nixon Beyaz Saray’daki yolsuzluk ve alçakça eylemler hakkında bir dizi araştırma makalesi yaptığı Watergate skandalı tarafından gösterilir. Hikayeleri, diğer yayınlar tarafından yapılanlarla birlikte, Başkan Nixon’ın istifasına yol açtı.

Basılı gazeteciliğin bir endüstri olarak geleceği belirsizliğini koruyor. İnternette, güncel olaylar hakkında blog yazmak son derece popüler hale geldi, ancak eleştirmenler çoğu blogun gerçek haberlerle değil, dedikodu ve görüşlerle dolu olduğunu iddia ediyor.

İnternette umut verici işaretler var. Araştırmacı haberciliği öne çıkaran VoiceofSanDiego.org ve dış haberlere odaklanan GlobalPost.com gibi bazı web siteleri eski tarz gazeteciliğe geri dönüyor.

Basılı gazeteciliğin kalitesi yüksek kalırken, bir endüstri olarak gazetelerin 21. yüzyılda ayakta kalabilmek için yeni bir iş modeli bulması gerektiği açık.

Amerikan Gazeteciliğinin Durumu

New York Times, önce satın almalar ve ardından gerekirse işten çıkarmalar yoluyla yaklaşık 100 haber odası işini (haber odası personelinin yaklaşık yüzde 7,5’ini) ortadan kaldırdığını duyurdu . Bu hamle, altı yılda toplam 330 iş için 2008’den bu yana geleneksel haber odası operasyonunda dördüncü kesinti oldu. Aynı zamanda Times, çalışanlarına dijital stratejisini yürütmeye yardımcı olacak yetenek ve deneyime sahip yeni personel almaya devam ettiğini hatırlattı.

Hareket, baş editör Jill Abramson’ın aniden görevden alınmasından ve hızla değişen bir haber ekosistemindeki etkisinin ve rekabet üstünlüğünün bir değerlendirmesi olan Times’ın dahili İnovasyon Raporu’nun izinsiz yayınlanmasından beş ay sonra geldi. Nieman Lab tarafından “ bu medya çağının en önemli belgelerinden biri ” olarak tanımlanan bu rapor , Times’ın rekabet gücünü ve pazar payını korumak için artan mücadelesinin samimi bir analizini sağladı. İnternette yaygın olarak bulunan bu rapor, Amerikan gazetecilik ortamının mevcut durumuna dair endişeli ama anlayışlı bir önsöz olarak okunuyor ve yazarlarının dijital çağda rekabetçi bir haber organizasyonu için gerekli olduğunu iddia ettiği yeni bir dizi strateji, yapı ve beceri seti öneriyor.

Times raporu, 2015’in başında haber ve bilgi endüstrisinin durumu hakkında bir tartışmaya başlamak için uygun bir yer. Times, radikal değişime öncülük edebilecek dijital oyuncuların işe alınmasına yer açmak için baskı merkezli haber odasını küçülttüğü için, endüstri (ve ona hizmet eden yüksek öğretim kurumları) için önce dijital gazeteciliğin dijital uygulamaları geleneksel bir sisteme bağlamaktan daha fazlası olduğu önermesini ortaya koyuyor. Şimdi Digital First Media adlı yerel bir gazete zincirinin CEO’su John Paton, Times’a “Geleceğin haber odası, içine sürüklenen mevcut haber odası değil” dedi. “Baştan sona yeniden inşa edilecek”

2013 ve 2014’teki medya vızıltıları, bu tür bir yeniden yapılanmanın devam ettiğini öne sürdü. Ünlü gazetecilerin risk sermayesi ve hayırseverlik tarafından finanse edilen dijital girişimlere göçüyle ilgili manşetler, günümüz piyasasında gazeteciliğin uygulanma ve ödenme biçiminde büyük bir değişiklik izlenimi yaratmaya yardımcı oldu. Veriler bu sonucu desteklemese de, geleneksel olarak endüstriyel çağın haber ve bilgi sistemini destekleyen reklamcılık modelinin buharlaşmakta olduğuna dair on yıldan fazla bir süredir çok az şüphe var.

Amerikan haber medyasının eski dünyasında pek çok şey aynı kalsa da, dönüşümsel değişimin üzerimizde olduğuna dair ortaya çıkan bir his, gazetecilik ve geleceği ile ilişkili uygulama topluluklarına geniş çapta yansıyor. Pew Center on the State of the News Media’nın 2014 yılı yıllık raporu, haber ve bilgi ekosistemini yeniden tanımlayan “önce dijital” uygulamaların evrimi hakkında dikkatli ama net konuşuyor. Nieman Lab’ın gazetecilikle ilgili her şeyi günlük olarak izlemesi, şeffaf, veriye dayalı ve kapsayıcı bilgi toplama, iyileştirme, üretme ve kamu yararına bilgi dağıtımının, kısacası dijital gazeteciliğin potansiyelinin iyimser bir şekilde kucaklandığını yansıtıyor. Medya yenilikçisi Emily Bell’in yönetimindeki Columbia Üniversitesi’ndeki Tow Dijital Gazetecilik Merkezi, son üç yılda hem postendüstriyel ve veriye dayalı gazeteciliğin geleceği için yol haritası hem de bir gazetecilik çağının geçişinin tarihsel kaydı olarak hizmet eden raporlar üretti. Ve İnternet’teki her türden, perspektiften, izleyiciden ve yetkinlikten yazarlar ve muhabirler, dijital bir çağda gazetecilik pratiğinin dönüşümleri hakkında – bazıları günlük olarak – tartıştı. Örnekler arasında Huffington Post’unkonuyla ilgili yazıların toplanması; Gelecekteki gazetecilik projesi (thefjp.org) Tumblr üzerinde; Yaratıcıları Projesi bunun sürükleyici hikaye anlatımı ve gazetecilik ile ilgili olarak; ve Knight Foundation’ın blogu.

Ocak 2012’de eski Harvard başkan Lawrence Summers yüksek öğretim pazarda meydana gelen radikal aksamalar açıklanan ve eserlerinde bir devrim tahminler eschewed edenler uyarıda: “Dikkat etmeniz gereken bir kural hayatında pek çok şey için,” Summers opined , “Bu tutar şeyler düşündüğünüzden daha uzun sürer ve sonra düşündüğünüzden daha hızlı gerçekleşir. “Dijital teknolojinin meslekleri ve uygulamaları üzerindeki etkileriyle boğuşan Amerikalı gazetecilerin ilk profesyonel kuruluşu olan Online News Association’ın (Çevrimiçi Haber Derneği) kurulmasından on beş yıl sonra, eski gazetecilik nihayet devrilme noktasına ulaşmış olabilir.

Bu rapor, haber endüstrisinin durumu hakkında şu anda mevcut olan araştırmayı kopyalamayı amaçlamamaktadır. Düşünce kuruluşları, üniversiteler ve kar amacı gütmeyen medya kuruluşları, ilgili herhangi bir okuyucunun sorularını yanıtlamaya yetecek kadar büyük kaynaklar ve araştırma uzmanlığı sağlayan düzinelerce önemli, kapsamlı rapor yayınladı. Bu projenin gazetecilik eğitiminin geleceği hakkındaki tartışmasını bağlamsallaştırmak için kısa ama kasıtlı bir genel bakış sağlamak için bu çalışmadan yararlandım: 2025’te haber ve bilgi ekosistemine katkıda bulunacak mezunlar hazırlamak için gazetecilik okulları ne olmalı ve ne yapmalı? ? Daha çevik, daha rekabetçi, daha izleyici merkezli, diğer bir deyişle önce dijital olmak için politikalarını ve uygulamalarını önceliklendirmek ve yeniden yapılandırmak için mücadele ederken, eğitimcilerin mesleğin sonuçlarından ve içgörülerinden öğrenecekleri çok şey var.

Pew Araştırma Merkezi’nin Haber Medyasının Durumu hakkındaki yıllık raporu, medya platformlarında Amerikan haber ve bilgi endüstrisinin üretim, dağıtım ve gelirindeki eğilimlerin mevcut en eksiksiz raporudur . 2003’ten beri her yıl yayınlanan rapor, analistlere son on yılda yazılı basın, televizyon, radyo/ses ve çevrimiçi medyanın şekil değiştirme yollarına ilişkin uzunlamasına, veriye dayalı bir görünüm sunuyor. Bu veriler, tüketicinin çeşitli medya türlerine erişimi ve kullanımı hakkında yaygın olarak kabul edilen varsayımlara etkili bir şekilde meydan okuyor. 2014’teki önemli bulgular şunları içerir:

İnsanlar, özellikle sabahları televizyon haberleri izliyor: Ağ haberlerinin görüntülenmesi 2013’te 2012’ye göre yüzde 2,3 ve sabah haberlerinin görüntülenmesi 2014’e göre yüzde 6,7 arttı.
Gazeteler tirajda küçük artışlar bildiriyor, ancak bu, pazar sirkülerinin abone olmayanlara dağıtımını da içerecek şekilde tirajları saymalarına izin verilmesindeki değişikliklerin bir yansıması.

İnsanlar hala gazete bayiinden haber dergileri almıyorlar. Satışlar 2013’te yüzde 2, 2008’den bu yana toplamda yüzde 43 düştü.
Amerikalılar, araba kullanırken bile çevrimiçi radyo dinliyor (2012’de yüzde 17’den 2013’te yüzde 21’e yükseldi) ve uydu radyosu aynı dönemde 23,9 milyondan 25,6 milyona yükseldi.
Pew, çoğu sektör için iyi haberler olan altı ana trendi rapor ediyor:

Vice, BuzzFeed, Quartz ve Huffington Post gibi dijital haber kuruluşları, uluslararası bürolara yatırım yapıyor; bu, eski haber odalarının 2003 ve 2010 yılları arasında uluslararası personellerini yüzde 24 oranında azaltmasından bu yana küresel kapsama alanındaki ilk artış.

Dijital yerel haber girişimleri yeni gelir üretimi modelleri geliştirmemiş olsa da, raporlama ve izleyici oluşturma konusunda yaratıcı ve etkili yeni yaklaşımlara öncülük ettiler.
Mobil cihazlar, çoğu sosyal medya sitelerinde haberlere katkıda bulunan ve haberlere “çarpan” vatandaş muhabirleri ve izleyicilerinin evrenini katlanarak genişletiyor.
Video, çevrimiçi haberlerin sunumunda artan bir rol oynuyor, ancak YouTube ve Facebook zaten bu alanda önemli oyuncular; YouTube tek başına video reklam gelirlerinin yüzde 20’sini topluyor.

Yerel televizyon 2013’te büyük bir konsolidasyon yaşadı ve satışlar kablo şirketlerinin içeriklerini yeniden yayınlamak için yerel yayıncılara ödemeleri gereken yeniden iletim ücretlerindeki önemli artışlardan kaynaklandı.

Artan izleyici çeşitliliği – özellikle Hispanikler arasında – daha çeşitli haber operasyonlarının yaratılmasını sağlayacak.
Özetle, televizyon güçlü olmaya devam ediyor, basılı yayınlar çevrimiçi sürümleri büyüdükçe bile düşüyor, Amerikalılar hala arabalarında çevrimiçi radyo dinliyor, dijital girişimler medya ortamına yeni stratejiler ve artan küreselleşme getiriyor ve izleyiciler – sosyal medyadaki ve YouTube ve Facebook gibi özel sitelerdeki haberleri aramak yerine. 2015’teki haber ve bilgi ekosistemi hakkında bilmeniz gereken tek şey bu değil, ancak bir şeylerin neden değiştiğini ve neden değişmediğini anlamak için oldukça iyi bir temel.

Trendler ne olursa olsun, genel haberler için geleneksel iş modelinin bugüne kadar geçerli olan tek iş modeli olmaya devam ettiği tartışılmaz bir gerçektir. 2013 yılında elde edilen 63 milyar dolarlık yerel haber gelirinin üçte ikisinden fazlası hala reklamlardan elde ediliyordu ve eski medya bu reklam dolarının en büyük alıcısı olmaya devam etti. Günlük gazete reklamları (basılı ve çevrimiçi) 2012 yılında yaklaşık 25,2 milyar dolar gelir sağlarken, yaklaşık 12,8 milyar dolar ulusal ve yerel televizyona gitti (kısmen siyasi reklamcılıktaki keskin artışların bir sonucu olarak).

Çok çeşitli yazı stillerini ve meselelerini kapsayan gazetecilik, çeşitli geçmişlerden gelen öğrencilere hitap eder. ABD’de gazetecilik okumak isteyen öğrenciler, başvurdukları okulun seçtikleri uzmanlık alanında gazetecilik kursları sunduğundan emin olmalıdır. Uzmanlık alanları arasında radyo veya televizyonda yayın yapan gazetecilik; basılı gazetecilik—gazeteleri ve dergileri kapsayan; çevrimiçi gazetecilik—çevrimiçi gazeteler, bloglar ve diğer sosyal medya dahil; ya da foto muhabirliği.

Bir okul seçin
Ülke genelinde iyi bir lisans ve yüksek lisans programı bulunabilir. Arama yaparken, konuma iyi bakın. Okuldayken deneyim kazanmak ve sektördeki haber kuruluşları ve gazetecilerle bağlantı kurmak, özellikle mezun olduktan sonra ABD’de çalışmak isteyen uluslararası öğrenciler için büyük bir avantajdır. Staj yapmak veya belirli bir haber kaynağı ile çalışmak isteyen öğrenciler, stajın yapıldığı okulları araştırmalıdır. Benzer şekilde, belirli bir sektör için raporlama yapmakla ilgilenen öğrenciler, o endüstrinin genel merkezine yakın okullara bağlı kalmak isteyebilirler: örneğin, teknoloji San Francisco yakınlarındaki Silikon Vadisi’nde, Washington DC yakınlarındaki siyaset ve New York City’de finans üzerine kuruludur.

Bazı üst gazetecilik okulları (veya j-okul) de, 1908 yılında açılan dünyanın ilk gazetecilik okulu yer almaktadır Missouri Üniversitesi , Chapel Hill’de daha iyi hazırlamak için iş, bilim, sağlık veya hukuk programları kombine teklifler Kuzey Carolina’da, bu sektörlerde gazetecilik yapmak isteyen öğrenciler; ya da en bilineni New York’ta yayıncılık endüstrisinin kalbinde yer alan Columbia Üniversitesi’dir . Lisansüstü gazetecilik programları ile tanınan, gazetecilik alanında lisans derecesi sunmamaktadır.

ABD’de, gazetecilik alanında lisans derecesi dört yıl sürer ve burada öğrenciler mezun olduktan sonra Lisans Derecesi (BS) veya Sanat Lisans Derecesi (BA) alırlar. Öğrenciler, yazma, raporlama, düzenleme, medya hukuku, gazetecilik tarihi ve etik gibi temel gazetecilik dersleriyle başlayacaklardır. Pratik kazanmak için profesörler, öğrencilerin sınıf dışında çalışmalarını ve sınıf ödevleri için topluluk ve/veya okul sorunları hakkında rapor vermelerini bekleyecektir. Bu temel bilgilerde uzmanlaştıktan sonra, öğrenciler ilgi alanlarına odaklanacak ve kendi uzmanlık alanlarına göre hazırlanmış gazetecilik kursları alacaklardır – örneğin foto muhabirliği, dergi yazarlığı veya gazete yazarlığı gibi.

Bununla birlikte, iyi bir gazeteci çok yönlüdür ve bir gazetecilik bölümünün derslerinin çoğu gazetecilikle ilgili değildir. Yukarıda belirtilen derslere ek olarak, öğrencilerin sanat ve beşeri bilimlerde geniş bir bilgi tabanı kazanmaları beklenmektedir—öğrenciler tarih, edebiyat, bilim, felsefe, din, sanat vb. dersleri seçebilirler. Gazetecilik öğrencilerinin ayrıca dikkate alabileceği şey, başka bir konuda çift anadal. Örneğin, siyaset bilimi gibi başka bir alanda uzmanlığa sahip olmak, bir öğrencinin siyaseti raporlama konusunda çok daha bilgili olmasını sağlayacak ve mezun olduktan sonra iş ararken onlara daha rekabetçi bir özgeçmiş sağlayacaktır.

İyi bir gazeteciyi daha iyi yapacak tek şey pratik yapmaktır ve birçok okul öğrencilerin staj yapmasını ister. J-schools, öğrencilerin bir yerleştirme bulmalarına yardımcı olacaktır, ancak staj farklı bir şehirde ise, konut bulmak ve ödemek öğrencinin sorumluluğundadır.

Ayrıca kampüs gazetesi, dergisi, radyosu veya yayın istasyonundan yararlanın. Bunlar, ülke çapındaki hemen hemen her kolejde veya üniversitede bulunur ve deneyim kazanmanın önemli ve erişilebilir bir yoludur.

Yüksek lisans derecesi ile ilgilenen uluslararası öğrenciler, ek 1-2 yıllık bir eğitim bekleyebilirler. Bir lisans derecesi ön koşul olmakla birlikte, potansiyel yüksek lisans öğrencilerinin bir gazetecilik yüksek lisans programına kabul edilmeleri için gazetecilik alanında lisans almaları gerekmez.