En küçük bölgedir. Bereketli arazilere ve ılıman bir iklime sahip değildir.
Ancak Amerika’nın gelişmesinde önemli bir rol oynamıştır. 17. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar ülkenin kültürel ve ekonomik merkeziydi.
Avrupa’dan gelip New England’a ilk yerleşenler inançlarına sıkı sıkıya bağlı İngiliz Protestanlarıydı. Çoğu dini özgürlük arayışıyla yola çıkmıştı. Ve bu bölgeye siyasi kimlik kazandırdılar. Örneğin herkesin toplanıp günün olaylarını tartıştığı bugünkü şehir meclisi, eskiden kilise yaşlıların yaptığı “kasaba toplantıları”nın bir uzantısıdır. Bu toplantılarda ancak mülk sahibi kişiler oy kullanabiliyordu. Yine de bu toplantılar, New England’lıların, devlet işlerine üst düzeyde katılımını sağlamıştı. New England’ın çoğu kentinde bu toplantılar hâlâ yapılmaktadır.
New England’lılar, Güneylilerin tersine büyük arazilerde tarım yapmakta zorlanmıştı. Bölgeye yerleşenler, 1750’den itibaren başka iş alanlarına yöneldiler.
Gemi inşa ettiler, balıkçılık ve ticaret yaptılar. İş hayatında, çalışkan, zeki, tutumlu ve becerikli olmakla ünlendiler.
Sanayi Devrimi, 19. yüzyılın ilk yarısında Amerika’ya ulaştığında bu özelliklerin yararını gördüler. Massachusetts, Connecticut ve Rhode Island’da peşpeşe fabrikalar kuruldu. Giyim eşyası, tüfek ve saat imal etmeye başlandı. Gereken sermaye, ülkenin finansal merkezi olan Boston’dan geldi.
New England kültürel faaliyetlerin de canlı merkeziydi. Eleştirmen Van Wyck Brooks, 19. yüzyılın ilk yarısında özel bir Amerikan Edebiyatı yaratılması sürecini “New England’ın Çiçeklenmesi” olarak adlandırmıştı. Ayrıca New England diğer bölgelerle kıyaslanamayacak kadar güçlü bir eğitim geleneğine sahipti. En büyük üniversiteler burada toplanmıştır. Harvard, Yale, Brown, Dartmouth, Wellesley, Smith, Mt Holyoke, Williams, Amherst ve Wesleyan.
New England’a ilk yerleşenlerin bir kısmı batıya doğru göç ederken, Kanada, İrlanda, İtalya ve Doğu Avrupa’dan gelenler onların yerini aldı. Nüfus karakteristikleri değiştiği halde New England ruhu hâlâ aynı kalmıştır. Bunu kasabaların basit ahşap çerçeveli evlerinde, beyaz kilise kulelerinde ve Atlantik kıyılarını işaretleyen geleneksel deniz fenerlerinde görmek mümkündür.
20. yüzyılda, New England’daki işletmelerin çoğu iş gücünün daha ucuz olduğu eyaletlere ya da yabancı ülkelere taşındı. Pekçok sanayi şehrinde, kalifiye elemanlar işsiz kaldı. Bu boşluğun bir bölümü mikroelektronik ve bilgisayar sanayi ile dolmuştur.